Ostateczny dowód na to, że przy tłumaczeniu książek warto unikać gwary młodzieżowej. Slang, jak każda moda, pojawia się i znika, szybko przestaje brzmieć luzacko i naturalnie, a zaczyna trącić czymś pretensjonalnym. Jestem więcej niż pewna, że część mojej niechęci do Holdena bierze się stąd, że poznałam książkę w bardzo "git morowym" tłumaczeniu. Brzmiało to, jakby było pisane przez nauczycielkę - ryczącą czterdziestkę, która chce brzmieć młodzieżowo i jej nie wychodzi.

A co do samej książki - to jest historia dla gimnazjalistów. 12-15 lat to wiek na spór, czy bunt Holdena był szlachetną niezgodą na niesprawiedliwość czy śmiesznym kaprysem rozpieszczonego dzieciaka. Obu poglądów można przekonująco bronić. Wraz z ukończeniem 16. roku życia spór naturalnie obojętnieje - buntownicy przechodzą do czynów bardziej spektakularnych niż łażenie po mieście, a reszta godzi się z rzeczywistością i zajmuje rzeczami pożytecznymi.

Natomiast nie umniejszałabym wpływu "Buszującego" na kulturę amerykańską, a przez to na ogólnoświatową popkulturę. Wynika on jednak nie z wartości literackich dzieła, ale z momentu, w którym zostało ono opublikowane i z kontekstu historycznego. Dlatego, co by nie mówić, "Buszującego w zbożu" warto znać.

Ostateczny dowód na to, że przy tłumaczeniu książek warto unikać gwary młodzieżowej. Slang, jak każda moda, pojawia się i znika, szybko przestaje brzmieć luzacko i naturalnie, a zaczyna trącić czymś pretensjonalnym. Jestem więcej niż pewna, że część mojej niechęci do Holdena bierze się stąd, że poznałam książkę w bardzo "git morowym" tłumaczeniu. Brzmiało to, jakby było...