Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opis procesu powstawania scjentologii jest najlepszą częścią książki. Chociażby tylko po to warto ją przeczytać. To jest po prostu dobra historia.

Trochę gorzej czyta się fragmenty, w których najpierw angażowani jesteśmy w opowieści, często o rękoczynach lub jakichś formach prześladowań, a potem, w ostatnim zdaniu lub przypisie informuje się nas, że to wspomnienia jednego uczestnika, pozostali pamiętają wydarzenie inaczej lub w ogóle kwestionują, że miało miejsce.

Rozumiem, dlaczego trudno o potwierdzenie informacji o tym, co się dzieje w zamkniętej społeczności, rozumiem też potrzebę zabezpieczenia się przed pozwami, ale mi, jako czytelnikowi, trudno przejąć się historiami, których prawdziwości nie próbowano nam przynajmniej uprawdopodobnić czymś ponad "jedyny świadek, jakiego miałem tak powiedział, ale...". Zwłaszcza, że w książce znalazło się wystarczająco dużo w pełni wiarygodnych danych, by wyrobić sobie zdanie o metodach działania scjentologów.

Opis procesu powstawania scjentologii jest najlepszą częścią książki. Chociażby tylko po to warto ją przeczytać. To jest po prostu dobra historia.

Trochę gorzej czyta się fragmenty, w których najpierw angażowani jesteśmy w opowieści, często o rękoczynach lub jakichś formach prześladowań, a potem, w ostatnim zdaniu lub przypisie informuje się nas, że to wspomnienia jednego...

Biografia totalna, ale bardzo dobrze się ją czyta.

Był też jeden poważny zgrzyt, przez który, w zależności od nastroju, albo chciało mi się śmiać, albo odłożyć książkę - te wszystkie zbędne peryfrazy. A to wakacje nad morzem spędzał "autor Raportu z oblężonego miasta", a to nowy wiersz zrobił wrażenie na "autorze Ocalenia". Zupełnie jakby Franaszek nazwisko "Herbert" i "Miłosz" uważał za określenia nieprzyzwoite i wolał ich w towarzystwie unikać.

Biografia totalna, ale bardzo dobrze się ją czyta.

Był też jeden poważny zgrzyt, przez który, w zależności od nastroju, albo chciało mi się śmiać, albo odłożyć książkę - te wszystkie zbędne peryfrazy. A to wakacje nad morzem spędzał "autor Raportu z oblężonego miasta", a to nowy wiersz zrobił wrażenie na "autorze Ocalenia". Zupełnie jakby Franaszek nazwisko...

Pomysł świetny, niestety, raczej na jeden większy artykuł albo reportaż wydany w zbiorze z innymi. Ciekawa jest mniej więcej jedna trzecia książki.

Druga jedna trzecia to nużący folder o planowanych inwestycjach, deweloperach zainteresowanych okolicą i wyborczych obietnicach wójta. Całość domyka trzecia jedna trzecia, czyli przypadkowe, nieposkracane fragmenty innych książek (cytat na kilka stron to zdecydowana przesada, zwłaszcza gdy nawet nie jest za bardzo na temat) oraz, nie wiedzieć czemu, kilkukrotnie powtarzana lista osób, które zna Barbara Ścibakówna.

Pomysł świetny, niestety, raczej na jeden większy artykuł albo reportaż wydany w zbiorze z innymi. Ciekawa jest mniej więcej jedna trzecia książki.

Druga jedna trzecia to nużący folder o planowanych inwestycjach, deweloperach zainteresowanych okolicą i wyborczych obietnicach wójta. Całość domyka trzecia jedna trzecia, czyli przypadkowe, nieposkracane fragmenty innych...