"Eliksir przygód" jest książką typowo młodzieżową. Nie jest jednak lekką lekturą - autorka używa słów trudnych na tyle, by czytelnika zniechęcić lub zachęcić (do zerknięcia do słownika ;-) ). Z powodu słów dawnych książka nie wciąga od początku, trzeba się trochę przymuszać, by wytrwać u boku "Polacco" na początku historii. Ale... :-)
Gdy tylko pojawiają się równocześnie dwie płaszczyzny czasowe, robi się bardzo ciekawie :-)
Skąd dwie płaszczyzny czasowe w książce dla nieco starszych dzieci? Ponieważ książka jest o przenoszeniu się w czasie :-) I to mnie właśnie w niej zainteresowało.
Z jednej strony mamy współczesne dziewczyny, przyjaciółki, które wybierają się na klasową wycieczkę. Żeby zaostrzyć apetyt powiem, że mama jednej z nich wyjechała i Karolina została sama ze starszą siostrą na włościach :-) Z drugiej zaś strony mamy XVII-wieczny dworek szlachecki, chorowitą dziewczynkę i jej wuja znachora. Ich drogi niespodziewanie się krzyżują...
Kreacje bohaterów są barwne, Weronika Euzebiusz podbiła moje serce ;-) Narracja fragmentów współczesnych też niczego sobie, tylko ten język stylizowany na XVII-wieczną polską mowę... Sądzę, że spora część młodzieży może nie zrozumieć wielu terminów i tym się zniechęcić. Albo po prostu nie wierzę w polską młodzież ;-)
Tak czy inaczej warto zajrzeć, lektura jest wartościowa, a ponoć jest jeszcze kolejna część...

"Eliksir przygód" jest książką typowo młodzieżową. Nie jest jednak lekką lekturą - autorka używa słów trudnych na tyle, by czytelnika zniechęcić lub zachęcić (do zerknięcia do słownika ;-) ). Z powodu słów dawnych książka nie wciąga od początku, trzeba się trochę przymuszać, by wytrwać u boku "Polacco" na początku historii. Ale... :-)
Gdy tylko pojawiają się równocześnie...