Cóż, miałem ją skończyć wcześniej, ale pojawiła się przeszkoda. Nioh. I nie jest to miejsce, by wypowiadać się o grach, za to chętnie wypowiem się o tej pozycji.
Ilustracji nikomu nie trzeba polecać, panowie utrzymują poziom z książki na książkę. Każda jest klimatyczna i przedstawia jedną ze zjaw z sąsiedniej strony.
Gorzej z informacjami. Rozumiem, że ciężko zebrać te legendy, jednak sporo duchów pojawia się na zasadzie napomknięcia w stylu "Ot, jest sobie taka zjawa z takiej, a nie innej przyczyny." Koniec, następny do odhaczenia.
Za to, aby nie było, że narzekam, są też plusy, które ostatecznie ten minus przyćmiły. Po pierwsze, duchów opisanych jest cała masa. Fakt, że niektóre się powtarzają między regionami, ale to normalka, jeśli chodzi o podania, co nawet autorzy podkreślają.
Po drugie, książka prócz opisu duchów, zawiera także parę ciekawostek, jak na przykład historia Leszka Białego, z której głośno się uśmiałem.
Po trzecie, całość jest napisana z humorem, w tym czasami moim ulubionym suchym. Podoba mi się, że w miejscach, gdzie można sobie na to pozwolić, podchodzą do tych legend na luzie, jakby opowiadali znajomym. Jednak, kiedy trzeba, zachowują powagę.
Wciągnęły mnie te legendy, przyznaję otwarcie. Pochodzę ze wsi, gdzie swego czasu jeszcze były one dość silne (wystarczy wspomnieć historię o duchach Niemców pod krzyżem przy skrzyżowaniu powtarzaną przez moich rówieśników). Żałuję, że w obecnej dostawie książek nie zdecydowałem się na jakąś z kolejnych części Legendarza.

Cóż, miałem ją skończyć wcześniej, ale pojawiła się przeszkoda. Nioh. I nie jest to miejsce, by wypowiadać się o grach, za to chętnie wypowiem się o tej pozycji.
Ilustracji nikomu nie trzeba polecać, panowie utrzymują poziom z książki na książkę. Każda jest klimatyczna i przedstawia jedną ze zjaw z sąsiedniej strony.
Gorzej z informacjami. Rozumiem, że ciężko zebrać te...