„Gorgiasz” to dialog platoński należący do wczesnego okresu jego twórczości, czyli do tzw. pism wczesnych, które pisał będąc jeszcze młodym człowiekiem. Jest to, jak wiele innych, tzw. dialog sokratyczny, gdyż jego główną postacią oraz protagonistą jest Sokrates. Podobnie jak szereg innych dialogów platońskich, „Gorgiasz” przedstawia fikcyjną konfrontację Sokratesa ze światem sofistów. Tym razem sofistów reprezentuje Gorgiasz, czyli najsłynniejszy (obok Protagorasa) sofista grecki.

Sokrates w towarzystwie swego przyjaciela Chajferona spóźniają się na popisowe przemówienie słynnego sofisty Gorgiasza. Sokrates jednak, korzystając z okazji, że Gorgiasz jest w Atenach, postanawia z nim porozmawiać. Gorgiasz, również będący w towarzystwie, między innymi swojego ucznia Polosa, a także innego sofisty, Kalliklesa, zgadza się na rozmowę. Sokrates zaczyna wypytywać Gorgiasza o jego przemówienie, o to czym Gorgiasz się zajmuje i w jaki sposób. Gorgiasz próbuje przekonać Sokratesa, że jego praca, polegająca między innymi na układaniu oraz wygłaszaniu perswazyjnych mów, jest czymś zaszczytnym i godnym podziwu, gdyż przekonywanie ludzi do swojej racji to nie byle jaka sztuka. Sokrates jednak jest mocno nieufny wobec Gorgiasza i zaczyna wypytywać go, czy aby na pewno takie krasomówstwo jest czymś, co przynosi korzyści społeczne. Z czasem do dyskusji włącza się również Kallikles, który swoją postawą wzbudza nie mniejsze wątpliwości Sokratesa.

„Gorgiasz” to obok „Protagorasa” jeden z najważniejszych wczesnych dialogów Platona, ponieważ oba przedstawiają – odpowiednio – rozmowy z dwoma największymi sofistami w dziejach sofistyki. Poziom zawiłości i trudności dialogu rośnie więc w obu, nie tylko dla Sokratesa, ze względu na niełatwych przeciwników, ale i dla czytelnika, który musi się bardziej skupić. Dialog ten jest też niezwykle ważny z punktu historycznego, to jest badawczego, bowiem jest cennym źródłem przekazu o sofistach, nawet jeśli pozostaje skrzywiony przez stronniczą optykę Platona. Ukazuje świat ówczesnych realiów kulturowych Aten, w których sofiści cieszyli się sławą ze względu na swoje zdolności oratorskie i retoryczne, które postrzegano jako niezbędne do uzyskania przewagi politycznej, a to sofiści właśnie mianowali się nauczycielami i orędownikami tychże zdolności.

„Gorgiasz” to dialog platoński należący do wczesnego okresu jego twórczości, czyli do tzw. pism wczesnych, które pisał będąc jeszcze młodym człowiekiem. Jest to, jak wiele innych, tzw. dialog sokratyczny, gdyż jego główną postacią oraz protagonistą jest Sokrates. Podobnie jak szereg innych dialogów platońskich, „Gorgiasz” przedstawia fikcyjną konfrontację Sokratesa ze...

Posłużę się zakończeniem tłumacza:
„Gorgiasz nie jest lekturą lekką. Trzeba go czytać nie raz jeden i trzeba się z nim zżyć i przemyśleć i odczuć to, co w nim jest, jeżeli książka ma przynieść tę korzyść, jaką przynieść potrafi. I czy się wtedy ktoś w końcu z autorem zgodzi, czy nie zgodzi, przyzna w każdym razie, że go Platon tą książką niepokoił i do myślenia zmuszał. O to mu szło - nie o litery pisma.”

A objaśnienia jak zawsze cudowne, pomagają chwytać sens oryginału.

Posłużę się zakończeniem tłumacza:
„Gorgiasz nie jest lekturą lekką. Trzeba go czytać nie raz jeden i trzeba się z nim zżyć i przemyśleć i odczuć to, co w nim jest, jeżeli książka ma przynieść tę korzyść, jaką przynieść potrafi. I czy się wtedy ktoś w końcu z autorem zgodzi, czy nie zgodzi, przyzna w każdym razie, że go Platon tą książką niepokoił i do myślenia zmuszał. O...

prv

prv