W 'Kronice ptaka nakręcacza" znaleźć może czytelnik wszystkie charakterystyczne dla Murakamiego środki wyrazu. Wielowątkowa, niespiesznie rozwijająca się akcja, mnogość dygresji i luźno połączonych z główną historią opowieści, a także rozmyte granice między snem, jawą i różnymi światami. Rzeczywistość powieści, jak zauważa słusznie May Kasahara, wcale nie jest połączona ze sobą logicznymi ciągami przyczynowo-skutkowymi, stąd zachwianie realizmu. Murakami zdaje się mówić, że tak naprawdę nie znamy świata, w którym żyjemy - znamy tylko jedną z jego warstw, podczas gdy całe "królestwo meduz" jest dla nas niedostępną przestrzenią. Innych ludzi natomiast poznać możemy jedynie na tyle, na ile oni sami nam pozwolą - Okada nie zna tak naprawdę żony, z którą spędził sześć lat, inni bohaterowie powieści często przedstawiają mu się tylko pseudonimami. Wiele pytań musi na zawsze zostać bez odpowiedzi.
Świetna powieść, którą można rozpatrywać na wielu płaszczyznach. Opis z tyłu książki wydał mi się kompletnie nietrafiony (już po raz kolejny w przypadku tego wydania książek Murakamiego). Niemniej jednak polecam każdemu, a dla fanów twórczości pisarza to pozycja obowiązkowa.

W 'Kronice ptaka nakręcacza" znaleźć może czytelnik wszystkie charakterystyczne dla Murakamiego środki wyrazu. Wielowątkowa, niespiesznie rozwijająca się akcja, mnogość dygresji i luźno połączonych z główną historią opowieści, a także rozmyte granice między snem, jawą i różnymi światami. Rzeczywistość powieści, jak zauważa słusznie May Kasahara, wcale nie jest połączona ze...