Przyznam, iż po opowiadania sięgam sporadycznie. Mało który pisarz potrafi w tej krótkiej formie narracyjnej zawrzeć tak wiele uczuć, żeby czytelnik po skończeniu lektury miał wrażenie, iż przeczytał najprawdziwszą historię o życiu. Agacie Christie się to udawało. Alice Munro się udawało. Januszowi L.Wiśniewskiemu się udawało. I oczywiście Ewie Nowak też się to udaje, a Mój Adam jest ku temu świetnym przykładem.

Jest coś takiego we mnie, że uwielbiam poznawać dalsze przygody bohaterów, których perypetię wcześniej poznałam i lubiłam. Nie muszę chyba mówić, jak wielką sympatią obdarzyłam niektóre postacie z serii Miętowej? Ewa Nowak dała czytelnikom niepowtarzalną szansę poznanie ich jeszcze lepiej, zrozumienie ich potrzeb - zagłębienia się w ciąg dalszy ich życia, które niekoniecznie kończy się tak, jak byśmy przypuszczali.

Nie zapomnijmy przy tym, iż motywem przewodnim jest w tym zbiorku opowiadań relacje damsko-męskie. Najróżniejsze relacje. Tak złożone, jak złożone są portrety psychologiczne postaci. Ewa Nowak - mimo iż stawiała kropkę na końcu opowiadania - po każdym jednym pozostawiała niedosyt. Przy wielu z nich musiałam poważnie się zastanowić, jak ja bym w tej sytuacji postąpiła, jaką drogę ja bym obrała...

I za to właśnie należą się ogromne brawa do autorki. Mój Adam to nie tylko poznawanie ciągu dalszego bohaterów, ale przede wszystkim zrozumienie własnego JA - często egoistycznego JA. Naprawdę idealne dopełnienie serii Miętowej, które można pokochać nawet i bez poznania wcześniejszych tomów. Polecam!

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2015/09/ciag-dalszy-nastapi-moj-adam-ewa-nowak.html#more

Przyznam, iż po opowiadania sięgam sporadycznie. Mało który pisarz potrafi w tej krótkiej formie narracyjnej zawrzeć tak wiele uczuć, żeby czytelnik po skończeniu lektury miał wrażenie, iż przeczytał najprawdziwszą historię o życiu. Agacie Christie się to udawało. Alice Munro się udawało. Januszowi L.Wiśniewskiemu się udawało. I oczywiście Ewie Nowak też się to udaje, a Mój...