Książka cieniutka, ale zawiera dobry szkielet opisywanego tematu, zachęca do pogłębienia go.

Książka cieniutka, ale zawiera dobry szkielet opisywanego tematu, zachęca do pogłębienia go.

Żeby lektura tej książki miała sens, dała chociaż trochę czytelniczej przyjemności i zostawiła w głowie cokolwiek poza strzępkami kilku informacji, bo nawet nie wiadomości, spełniać należy jeden warunek - posiadać minimalną choćby wiedzę na temat kultury japońskiej, która pozwoli uporządkować chaos, który momentami wkrada się w książkę Wielichowskiej oraz dopowiedzieć sobie to, co autorka pomija albo zbywa kilkoma zdaniami.
Ci z czytelników, którzy do tej pory nie interesowali się Japonią i od "Ewolucji wizerunku..." zaczynają swoją przygodę z tym fascynującym krajem niech nie zrozumieją mnie źle - książka Wielichowskiej krzywdy nie zrobi, ale jako źródło rzetelnej wiedzy sprawdzi się raczej średnio.
Jak to zauważyła jedna z czytelniczek recenzujących wcześniej tę pozycję, jest to opracowanie objętościowo skromne, wręcz za skromne, aby nie dopuścić do pewnych zniekształceń przy omawianiu tak rozległego zjawiska kulturowego jak homoseksualizm. Nie pomaga nawet ograniczenie czasowe - śmiem twierdzić, że nieodległy schyłek Edo dzieli od współczesności więcej, niż dzieliłoby ten sam schyłek Edo od schyłku epoki Heian. Nawet przy najlepszej woli ze strony autorki nie sposób po prostu prześledzić wspomnianej ewolucji w pracy o tak skromnych wymiarach.
Jeśli więc ktoś po raz pierwszy styka się z tematem męskiego homoseksualizmu w Japonii przebrnie przez książkę Wielichowskiej co najwyżej okazjonalnie pomstując na pewne uogólnienia, nieścisłości albo zastanawiając się, skąd takie a nie inne proporcje opisu pewnych zjawisk (homoseksualizm w zakonach buddyjskich opisany znacznie bardziej szczegółowo niż jego odpowiednik w świeckiej - i skądinąd liczniejszej - grupie społeczeństwa).
Dla osób lepiej zorientowanych w temacie lektura opracowania Wielichowskiej może okazać się doświadczeniem raczej irytującym i zostawiającym uczucie niedosytu, zarówno po części historycznej, jak i poświęconej współczesnej japońskiej popkulturze.

Przy okazji osobiście byłam raczej zniesmaczona podejściem samej autorki, która podejmując temat seksualności jako takiej nie pokusiła się o choćby próbę definicji zjawiska względem płci/gender, bazując na potocznych przekonaniach i stereotypach, które nie do końca nadają się do opisania zjawisk zachodzących w kulturze opartej na wzorcach zgoła odmiennych.

Dyletant, składający tę książkę, który zostawił żywą paginę i numer strony na wakacie (jeszcze raz: ŻYWĄ PAGINĘ i NUMER STRONY na WAKACIE) zasługuje na to, żeby spłonąć w piekle, a komisji, która przyznała tej książce nagrodę w konkursie publikacyjnym wydawnictwa Kirin w tym miejscu serdecznie życzę nadsyłania lepszych prac.

Żeby lektura tej książki miała sens, dała chociaż trochę czytelniczej przyjemności i zostawiła w głowie cokolwiek poza strzępkami kilku informacji, bo nawet nie wiadomości, spełniać należy jeden warunek - posiadać minimalną choćby wiedzę na temat kultury japońskiej, która pozwoli uporządkować chaos, który momentami wkrada się w książkę Wielichowskiej oraz dopowiedzieć sobie...

O tym, dlaczego ta publikacja mi nie przypadła do gustu pod względem merytorycznym piszę tutaj:

http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/sara-wielichowska/ewolucja-wizerunku-meskiego-homoseksualizmu-w-japonii/cienka-broszurka

O tym, dlaczego ta publikacja mi nie przypadła do gustu pod względem merytorycznym piszę tutaj:

http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/sara-wielichowska/ewolucja-wizerunku-meskiego-homoseksualizmu-w-japonii/cienka-broszurka