Książka napisana jest ostrym, lapidarnym językiem. Nie jest "płytką" historyjką. Wnosi i uczy bardzo wiele. Pokazuje dzisiejszy świat młodzieży, ogólnie dzisiejszy pogląd ludzi na świat, na stare czasy. Opowiada o losach matki i córki. Matki, która w dzieciństwie przeżyła spory, spory koszmar oraz córki, która czuła się odrzucona, i nie rozumiała matki więc od niej uciekła. Obie żyły własnym życiem, osobno. Nauczyły się żyć w samotności. I jedynym dniem, który przypomniał córce, o matce był jej pogrzeb. Brzmi okropnie. Przypomnieć sobie istnienie kogoś na jego pogrzebie. Córka (wyrażam się tak ogólnikowo, ponieważ zapomniałam dopisać na początku, iż nie ma podanych imion ani córki ani matki), jednak chcę poznać przeszłość swojej matki. Czyta jej diariusz. Ten diariusz nie tylko wniósł moralność w życie córki lecz i w moje! Inaczej patrzę na starsze czasy, Lecz też na czasy dzisiejsze. Ta książka podkreśla płytkość i brak szacunku współczesnej młodzieży. Pokazuje jak łatwo było się stoczyć, i że "ucieczka z domu" wcale nie jest taka super za jaką może się wydawać. Pokazuje jakie błędy do dziś popełniają ludzie, i jak łatwo można podjąć nie właściwą decyzję. Przeczytanie tej książki bardzo dużo wnosi. W twoim myśleniu jak i w myśleniu głównej bohaterki. Warte przeczytania. Polecam.

Książka napisana jest ostrym, lapidarnym językiem. Nie jest "płytką" historyjką. Wnosi i uczy bardzo wiele. Pokazuje dzisiejszy świat młodzieży, ogólnie dzisiejszy pogląd ludzi na świat, na stare czasy. Opowiada o losach matki i córki. Matki, która w dzieciństwie przeżyła spory, spory koszmar oraz córki, która czuła się odrzucona, i nie rozumiała matki więc od niej uciekła....