Czytanie C.S. Lewisa zawsze sprawia mi trudność. Cenię, szanuję i podziwiam jego twórczość, ale każdy kolejny tomik testuje moją cierpliwość. Swoją mądrość ubiera autor w nieprzystępny, drętwy, akademicki styl, którym potrafi wymęczyć czytelnika. Ale jest w jego pisarstwie coś, co każe mi do niego wracać.

„Rodzimy się bezradni. Gdy tylko stajemy się w pełni świadomi, odkrywamy samotność (…). Cała nasza istota z samej swej natury jest jedną wielką tęsknotą; będąc niepełni, niewykończeni, puści, lecz zaśmieceni od wewnątrz, wzywamy Tego, który może rozsupłać to, co w nas najbardziej splątane, i spoić ze sobą to, co wciąż niepowiązane.”

Tym razem wydawnictwo Esprit ucieszyło fanów C.S. Lewisa antologią wypowiedzi pisarza związanych z wiarą chrześcijańską i człowieczeństwem. Zebrane cytaty pochodzą z różnych utworów, nawet tych nieznanych polskiemu czytelnikowi, co z pewnością stanowi dodatkowy atut tej publikacji. Wszystkie teksty uporządkowane zostały tematycznie w dziesięciu grupach. Całość daje doskonały obraz filozofii Lewisa, zachwyca trafnością spostrzeżeń, zaskakuje prostotą i mądrością. Jeszcze nigdy nie czytało mi się Lewisa tak przyjemnie, a w zaprezentowanych fragmentach najbardziej zadziwia mnie jego logika i błyskotliwość. W jego przypadku wiara w Boga była świadomym wyborem dorosłego człowieka, więc wydaje mi się, że właśnie z tego powodu jego przemyślenia są tak uporządkowane i rozsądne. Dla mnie to jest niesamowite, bo wiarę wyssałam z mlekiem matki, ufam i wierzę po dziecięcemu, więc dylematy i problemy poruszane przez Lewisa rzadko zaprzątają moje myśli. A jednak lektura antologii sprowokowała mnie do refleksji i zadumy.

Po raz kolejny Lewis zmusił mnie do wysiłku intelektualnego, ale w przeciwieństwie do innych jego utworów tym razem nie poczułam się przytłoczona. Oczywiście lektura jego tekstów zawsze wymaga skupienia i koncentracji, ale tym razem treść przyswajałam z zadziwiającą łatwością. Antologia „Przebudzony umysł” nie wymaga dodatkowych komentarzy, bo też trudno dyskutować z geniuszem tak wielkiego myślicielem, jakim był Lewis. Życzę Wam, aby cytaty autora przebudziły i poruszyły nie tylko Wasze umysły, ale także serca.

„Jeżeli chodzi o śmierć, wpadam w różne nastroje, lecz chwile, gdy mogę jej pragnąć, nigdy nie są – jak sądzę – tymi, w których świat wydaje mi się nie do zniesienia. Wręcz przeciwnie, to właśnie wtedy, gdy wydaje się, że Niebo zeszło na ziemię, jestem najbliżej tęsknoty za tą ojczyzną. To jak obiecująca okładka, która zachęca, by przeczytać książkę. Wszelka radość (w odróżnieniu od zwykłej przyjemności, a tym bardziej od rozrywki) podkreśla nasz status pielgrzyma: zawsze przypomina, przywołuje i budzi pragnienie. Najlepsze, co posiadamy, to nasze tęsknoty.”

Czytanie C.S. Lewisa zawsze sprawia mi trudność. Cenię, szanuję i podziwiam jego twórczość, ale każdy kolejny tomik testuje moją cierpliwość. Swoją mądrość ubiera autor w nieprzystępny, drętwy, akademicki styl, którym potrafi wymęczyć czytelnika. Ale jest w jego pisarstwie coś, co każe mi do niego wracać.

„Rodzimy się bezradni. Gdy tylko stajemy się w pełni świadomi,...