Solidna, ale jednak kopia "Igrzysk śmierci".

Solidna, ale jednak kopia "Igrzysk śmierci".

To jedna z wielu młodzieżówek, które można czytać (z nawet sporą dawką satysfakcji) wyłącznie po zamknięciu co najmniej jednego oka na absurdalne założenia świata przedstawionego, a nawet to drugie oko należy przymknąć. To antyutopia nieco w stylu Igrzysk Śmierci – świat po katastrofalnej wojnie nuklearnej, społeczeństwo podzielone na niewielkie, odizolowane od siebie społeczności i silny rząd centralny. I oczywiście grupa siedemnastolatków zmuszona do walki o życie, i ona – inteligentna i ambitna, o bezwzględnej prawości i nazbyt łamliwym sercu. Tu jednak otrzymujemy zapewnienie, że wszystkie te okrucieństwa służą wyłonieniu „przywódców Wspólnoty”, choć to określenie jest bardzo szerokie i obejmuje nie tylko polityków i przywódców wojskowych, ale również lekarzy, dyrektorów szkół czy inżynierów. I tu pierwszy zgrzyt – jeśli żadnego z tych zawodów nie można pełnić bez wyższego wykształcenia, a te otrzymuje rocznie mniej niż dwadzieścia osób, to nie ma szans na zaspokojenie potrzeb milionowego społeczeństwa.
Szybko dowiadujemy się, że (niespodzianka) klęska w tytułowych testach grozi śmiercią. Co oznacza, że co roku społeczeństwo wybiera setkę najzdolniejszych, najbardziej utalentowanych i zdeterminowanych nastolatków, po czym zabija osiemdziesięcioro z nich. Oczywiście jako czytelnicy mamy wraz z bohaterką potępić równie okrutne metody, ale są one przedstawione jako nazbyt bezwzględny, ale jednak skuteczny sposób selekcji „przywódców”. Tymczasem to nie ma najmniejszego sensu. Nie marnotrawi się w ten sposób zasobów ludzkich w innym celu niż sterroryzowanie społeczeństwa, a skoro morderstwa są okryte tajemnicą, to element zastraszania odpada. Do tego metody testów (a zwłaszcza ostatniego, czyli przetrwania na nuklearnej pustyni wśród krwiożerczych drapieżników, zmutowanych ludzi i morderczych współzawodników) są bardzo wątpliwe pod względem nie tyle moralności, co skuteczności. Jakie umiejętności sprawdza taki test? Kondycję fizyczną (kandydaci z jakąkolwiek fizyczną niepełnosprawnością albo nawet ci z lekką gorączką od razu odpadną),umiejętności surwiwalowe, posługiwanie się bronią i bezwzględność. Czy to są cechy, których oczekuje od, dla przykładu, dyrektorki szkoły we względnie bezpiecznej i stabilnej społeczności? Dodatkowo, od wszystkich kandydatów oczekuje się umijętności we wszystkich dziedzinach – muszą recytować z pamięci daty, rozwiązywać równania, naprawiać radio i oczyszczać skażoną wodę. Znów – być może zaraz po katastrofie, kiedy społeczeństwo rozbija się na maleńkie grupy i każdy musi sobie radzić z większością dziedzin, to miałoby sens, ale w czasie trwania akcji najmniejsza kolonia liczy tysiąc mieszkańców i naprawdę lekarz nie musi naprawiać radia. Więc wszystko to kupy się nie trzyma i służy wyłącznie jako pretekst do rywalizacji. Nastoletni czytelnik może empatyzować z bohaterką, sam mając świeżo w pamięci egzaminy i całą ich otoczkę, łącznie z pozbawionymi sensu, ale bardzo przekonującymi groźbami nauczycieli, że źle zdana matura z choć jednego przedmiotu oznacza głodową śmierć pod mostem. Stąd tak wiele powieści czy filmów, w których niezdany egzamin rzeczywiście oznacza śmierć – może nastolatki doświadczają w ten sposób katharsis w klasycznym rozumieniu, oczyszczenie przez litość i strach. Poza absurdami to przyjemna, dobrze skonstruowana lektura z odpowiednio wyważonym napięciem i całkiem dobrze napisaną główną bohaterką – choć nie jest to wyjątkowa kreacja, to zawsze dobrze poczytać o inteligentnej, zaradnej dziewczynie z silnym kompasem moralnym zamiast jakiejś mimozy, która umie tylko czekać na przystojnego wybawiciela.

To jedna z wielu młodzieżówek, które można czytać (z nawet sporą dawką satysfakcji) wyłącznie po zamknięciu co najmniej jednego oka na absurdalne założenia świata przedstawionego, a nawet to drugie oko należy przymknąć. To antyutopia nieco w stylu Igrzysk Śmierci – świat po katastrofalnej wojnie nuklearnej, społeczeństwo podzielone na niewielkie, odizolowane od siebie...

Po wojnie Siedmiu Faz utworzono system Testów, które mają wyłaniać ludzi zdolnych zrewitalizować zniszczoną planetę oraz przywódców, którzy nie popełnią tych samych błędów, co ich poprzednicy. Co roku z osiemnastu kolonii wybiera się ludzi, którzy przystąpią do Testów. Tym razem wśród nich znalazła się Malencia Vale.

Poznajemy postapokaliptyczną Amerykę oczami szesnastoletniej Cii, mieszkającej w Kolonii Pięciu Jezior. Wyrusza na Testy, które do tej pory jawiły się jak szansa na lepszą przyszłość. To, co zastaje na miejscu, zmusza ją do przewartościowania wszystkiego, w co do tej pory wierzyła. Cia jest bardzo człowieczą bohaterką. Jest przeciętną nastolatką, pełną empatii i szacunku dla życia i otoczenia. Nie kieruje się wyłącznie emocjami i impulsem. Nawet w najgorszych sytuacjach stara się zachować zdrowy osąd, zanim zdecyduje się na kolejny krok. Musi zdecydować, co zrobić, by przetrwać. Stara się dążyć do obranego celu, ale nie zamierza iść po trupach. Akcja książki jest bardzo wyważona. Idziemy równym krokiem przez kolejne rozdziały, coraz bardziej zagłębiając się w historię Ameryki oraz powoli kształtując przyszłość. Wszystko jest bardzo dokładnie opisane. Autorka nie pomija takich szczegółów jak jedzenie czy pora spania. Każdy dzień śledzimy od początku do jego końca. Im bliżej finału, tym pojawia się więcej zwrotów akcji, a napięcie gwałtownie narasta. Przez całą książkę towarzyszy nam stwierdzenie, że nie należy nikomu ufać. To samo tyczy się nas, czytelników. Bardzo łatwo możemy dać się nabrać.

''Testy'' łączą w sobie wszystko co lubię. Mamy tutaj postapokalipsę, dystopię, motyw wędrówki i rywalizacji. Moim zdaniem jest to kawał dobrej lektury młodzieżowej. Motywem przewodnim zdecydowanie jest przetrwanie, lojalność, zaufanie, zdrada i poświęcenie. To jeden z niewielu tytułów, przy których nie zwracam uwagi na wady, które pewnie się pojawiają.

Po wojnie Siedmiu Faz utworzono system Testów, które mają wyłaniać ludzi zdolnych zrewitalizować zniszczoną planetę oraz przywódców, którzy nie popełnią tych samych błędów, co ich poprzednicy. Co roku z osiemnastu kolonii wybiera się ludzi, którzy przystąpią do Testów. Tym razem wśród nich znalazła się Malencia Vale.

Poznajemy postapokaliptyczną Amerykę oczami...

Książka niby krótka, a strasznie się z nią męczyłem. Bardzo dużo opisów otoczenia, czynności i to tych nawet najbardziej zwyczajnych, przez co książka jest w dużej mierze po prostu nudna, dialogów jest niewiele, a jak się pojawiają to są krótkie.
Bohaterowie są płytcy, poza główną bohaterką i może jedną postacią poboczną cała reszta jest nijakim płytkim tłem, a nawet te dwie postacie mnie nie przekonały. Zdecydowanie nie jest to tytuł dla mnie i wątpię czy sięgnę po kolejny tom.

Książka niby krótka, a strasznie się z nią męczyłem. Bardzo dużo opisów otoczenia, czynności i to tych nawet najbardziej zwyczajnych, przez co książka jest w dużej mierze po prostu nudna, dialogów jest niewiele, a jak się pojawiają to są krótkie.
Bohaterowie są płytcy, poza główną bohaterką i może jedną postacią poboczną cała reszta jest nijakim płytkim tłem, a nawet te...

czytało się szybko, chociaż czytając miałam uczucie déjà vu

czytało się szybko, chociaż czytając miałam uczucie déjà vu

Jedna z lepszych trylogii jakie czytałam.
Postapo, sci-fi, romans, trudne wyzwania. Jak dla mnie, nie ma lepszego połączenia !

Jedna z lepszych trylogii jakie czytałam.
Postapo, sci-fi, romans, trudne wyzwania. Jak dla mnie, nie ma lepszego połączenia !

Interesująca, chociaż trochę wtórna. Fabuła jest wciągająca, strony same się obracają, przez co można wybaczyć niektóre drobne głupotki. Warta polecenia fanom "Igrzysk Śmierci" i "Niezgodnej".

Interesująca, chociaż trochę wtórna. Fabuła jest wciągająca, strony same się obracają, przez co można wybaczyć niektóre drobne głupotki. Warta polecenia fanom "Igrzysk Śmierci" i "Niezgodnej".

Szybko się czyta może być

Szybko się czyta może być

trzy tomy w cztery dni ;) nie będę się rozpisywać, zrobiły to inne osoby przede mną. Dla mnie - bomba.

trzy tomy w cztery dni ;) nie będę się rozpisywać, zrobiły to inne osoby przede mną. Dla mnie - bomba.

Jednak nie! Dla mnie to czytadło, przez które się przebiłem z nadzieją na jakiś rewelacyjny finał pokazujący pomysł, ideę... nie wiem cokolwiek o co chodziło autorce. Dostałem jedno wielkie nic. Ani przemyślanej i pokazanej konsekwentnie wizji postapo, ani rwącej fabuły, wątek romansowy na poziomie nastolatki, postacie rysowane czarno-białą kreską i nie zmieni tego nawet ich niejednoznaczność, powtórzenia i niedociagnięcia logiczne. Wolałbym jedno opowiadanie osadzone w tym świecie, za to z suspensem i pomysłem na finał. Z mojej strony odradzam - szkoda czasu.

Jednak nie! Dla mnie to czytadło, przez które się przebiłem z nadzieją na jakiś rewelacyjny finał pokazujący pomysł, ideę... nie wiem cokolwiek o co chodziło autorce. Dostałem jedno wielkie nic. Ani przemyślanej i pokazanej konsekwentnie wizji postapo, ani rwącej fabuły, wątek romansowy na poziomie nastolatki, postacie rysowane czarno-białą kreską i nie zmieni tego nawet...