"Nie możesz być sędzią, jury i katem, dodał.
Ludzie popełniają błędy, dlatego właśnie
ludzie nie powinni być uprawnieni do
podejmowania takich decyzji.'
Lex i jej przyjaciele cały czas uciekają przed
nowym, psychopatycznym burmistrzem
Zgonu. Mieszkańcy miasta chcą dopaść
Lex, aby zapłaciła za całe zło, jakie
wyrządziła. A jakby tego byto mało,
okazuje się, że Żniwozona stoi przed
poważnym zagrożeniem - PoŻycie może
niedtugo przestać istnieć. Dlatego właśnie
juniorzy i Mort udają się do Nekropolis, aby
spróbować naprawić szkody,po drodze
zajmując się jeszcze wieloma innymi
rzeczami... Pytanie brzmi... Czy odniosą
sukces i nie zniszczą całego świata?

Muszę przyznać, że to było cholernie dobre.
Bardzo chaotyczne, wzbudzające wiele
emocji i napakowane świetnym czarnym
humorem. Właśnie ta finałowa część
dostarczyła bardzo wielu emocji i wcale nie
przestaje, kiedy teraz o niej myślę. To po
prostu trudne do zaakceptowania, że
trylogia, która tak mnie zniszczyła właśnie
się kończy. Kto by pomyślał, prawda?

Bardzo ciężko czytało się książkę wiedząc,
że to już ostatnie spotkanie z juniorami i
wujkiem Mortem. Właśnie dlatego na
początku odmawiałem otworzenia Rogue,
mając nadzieję, że tym sposobem, mogę
ich zatrzymać dłużej, choć chwilę. Ale
wiedziałem, że nie mogę tak długo i teraz
znam zakończenie, którego wolałbym nie
znać.

Ponieważ to zakończenie byto zupełnie
niespodziewane 😭 Zniszczyło mnie
totalnie i nawet jak teraz przeczytałem je
ponownie, aby popatrzeć na zaznaczone
przeze mnie cytaty, byłam na skraju łez 🥹 Trzeba kochać dobre książki, co nie?

Ale no dobra, szczerze mówiąc takie
zakończenie miało sporo sensu i pokazało
niesamowity rozwój bohaterów. I to nie
tylko zakończenie, bo ten rozwój możemy
obserwować w całej książce. Te dzieciaki
zmieniły się, nauczyły po drodze wielu
rzeczy i dały sobie radę z wszystkim, co na
nie rzucono. Mort przeprowadził ich przez
to wszystko i pokazał, że rodzina wcale nie
musi być ze sobą spokrewniona. Pokazał
też, że jest w stanie się nimi zająć, a co
więcej zrobić to w niesamowicie chaotyczny i zabawny sposób.

Podobało mi się również jak wszystkie
wątki się pokończyły. Autorka miała dużo
świetnych pomystów jak je zamknąć i
spowodować, żeby do siebie pasowały
Wszystko miało sens (nawet jak nie miało) i
jest to jedna z tych książek, w której nie
mogę znaleźć żadnych wad. Naprawdę.
Próbowałem być dobrym recenzentem i
omówić wszystko, co książka w sobie
miała, ale nie mogę znaleźć niczego co mi
się nie podobało. A to, że książka mnie
zniszczyła i przez nią płakałem w kącie to
się kurdę nie liczy, jasne?

Och, a może to jest wtaśnie powód, dla
którego to jedyny tom trylogii
nieprzetłumaczony na język polski? Bo był
zbyt emocjonalny i smutny i wiecie,
wydawcy stwierdzili, że zostawią
czytelnika z pewną nadzieją? Kredytem
zaufania? Że niby wszystko będzie dobrze?
Ta, chciałbym, żeby tak było..
"Kocham cię, dzieciaku- powiedział. - Jak własną córkę. Nigdy nie chciałem mieć
dzieci, ale gdybym miał, chciałbym, żeby były dokładnie jak ty."

"Nie możesz być sędzią, jury i katem, dodał.
Ludzie popełniają błędy, dlatego właśnie
ludzie nie powinni być uprawnieni do
podejmowania takich decyzji.'
Lex i jej przyjaciele cały czas uciekają przed
nowym, psychopatycznym burmistrzem
Zgonu. Mieszkańcy miasta chcą dopaść
Lex, aby zapłaciła za całe zło, jakie
wyrządziła. A jakby tego byto mało,
okazuje się, że Żniwozona stoi...