Ostatnio cenię sobie lektury krótkie, które swoją małą objętością potrafią umilić czas nawet w pociągu, w którym pewna para kłóci się na cały skład o to, kto tak naprawdę zepsuł tablet... W jeden z tego typu dni sięgnęłam po Królową Kryminału, by na chwilę zapomnieć o szarej codzienności i ponownie zagłębić się w przygody Herkulesa Poirota.

Sławny detektyw właśnie wybrał się na urlop, na malowniczą wysepkę w ekskluzywnym hotelu. Spotyka tam wielu ludzi, z czego każdy z nich wydaje się mieć własną historię, co również Poirotowi nie uchodzi na uwadze. Pewnego pięknego, słonecznego poranka, na plaży zostaje znaleziona martwa kobieta, jedna z gości hotelowych. Ci ostatni zaś twierdzą, że na taki los ona sobie zasłużyła. Detektyw, nie zważając na powszechne opinie, postanawia zbadać całą sprawę.

W tym tytule dostajemy miks dobrze znanych schematów. Mogłoby się wydawać, że skoro autorka sięgnęła po rzeczy, które już były, to książka zwyczajnie będzie nudna. Nic bardziej mylnego. Pomimo tego, że parę aspektów już wcześniej się przewinęło przez książki pani Christie, pisarka zgrabnie ulepiła z tego całkiem sensowną i intrygującą całość. Zakończenie dosyć długiego i skomplikowanego dochodzenia nie jest do końca oczywiste, choć wydawałoby się inaczej. To właśnie lubię w książkach Christie. Bo nigdy nic nie jest takie, jak się wydaje...

Po paru lekturach, w których główny prym wiódł Herkules Poirot, pan detektyw z lekka mnie denerwował swoja osobą, szczególnie w trakcie swoich śledztw. W tej powieści również nie było inaczej. Kiedy ja powolutku łączyłam fakty, podejrzewając wszystkich po kolei, okazało się, że pan Poirot już sprawę rozwiązał. Ja wiem, że jest to człowiek nad wyraz inteligentny, jednak ta jego tajemniczość oraz pewne niedopowiedzenia cały czas mnie denerwowały. Na szczęście ten mankament poniekąd naprawili hotelowi goście. Każdy z nich miał swoją własną, małą historię i praktycznie można było przez całą, niewielką długość lektury podejrzewać o zbrodnię praktycznie każdego. Jest to kolejna cecha charakterystyczna powieści pani Christie, które nigdy mi się nie znudzą.

Zło czai się wszędzie to kolejna powieść Królowej Kryminału, która potrafi zrelaksować czytelnika niemalże w każdym miejscu o każdej porze. Choć sama postać detektywa Poirota potrafi w niektórych momentach denerwować, sama zbrodnia zdaje się być na tyle intrygująca, że praktycznie książkę się pochłania. Lekturę naturalnie polecam każdemu, bo to naprawdę przyjemna historia, choć nie jest jakoś specjalnie długa.

swiatyzpolki.blogspot.com

Ostatnio cenię sobie lektury krótkie, które swoją małą objętością potrafią umilić czas nawet w pociągu, w którym pewna para kłóci się na cały skład o to, kto tak naprawdę zepsuł tablet... W jeden z tego typu dni sięgnęłam po Królową Kryminału, by na chwilę zapomnieć o szarej codzienności i ponownie zagłębić się w przygody Herkulesa Poirota.

Sławny detektyw właśnie wybrał...