Moja pierwsza książka przeczytana po angielsku. Momentami było ciężko, szczególnie podczas jakiś rozważań, bo pojawiały się słowa, które wykraczały poza mój zasięg, ale ogólnie łatwo szło. Język jest bardzo przystępny. Małe wsparcie tłumaczem i spokojnie można przeczytać.
A sama treść... No treść sprawiła, że chciałam odrzucić to to od siebie jak najdalej, zwinąć się w kłębek i zapomnieć. Ale nie dlatego, że była taka beznadziejna. Dlatego, że była dobra. Okropnie dobra.
Od strachu silniejsza jest tylko nadzieja, a jak tę nadzieję się straci, to już nie wiem, jak można dalej żyć. A Alexowi się jakoś udało.
Bardzo specyficzna książka. Najpierw zwala cię z nóg i pozbawia wszystkiego. Potem powoli odzyskujesz nadzieję, odbudowujesz siły wraz z głównym bohaterem, otrzymujesz kolejną szansę, a potem wszystko dzieje się tak szybko. Po chwili czytasz już z sercem tłukącym głośno o żebra i lecisz na łeb na szyję przez kolejne kartki, modląc się, żeby im się udało. I jak już myślisz, że to koniec, że już po wszystkim, że się udało, i kiedy wreszcie dostrzegasz wraz z bohaterami pierwszy promień słońca, to wszystko się zawala.
Przez cały czas czytaniu towarzyszą silne emocje. I do tego skrajne. Rozpacz, złość, smutek, ale i euforia, radość, nadzieja. No i przede wszystkim strach. Stężenie strachu jest tam bardzo wysokie. Niesamowite są też same opisy tego strachu, a także to, jak wielkie przerażenie są w stanie przezwyciężyć zwykli nastolatkowie w imię przyjaźni, lojalności i wierności.
Z pewnością będę próbowała dorwać kolejną część. Ale może nie tak od razu. Ta książka wstrząsa i potrzeba trochę czasu, aby się pozbierać.

Moja pierwsza książka przeczytana po angielsku. Momentami było ciężko, szczególnie podczas jakiś rozważań, bo pojawiały się słowa, które wykraczały poza mój zasięg, ale ogólnie łatwo szło. Język jest bardzo przystępny. Małe wsparcie tłumaczem i spokojnie można przeczytać.
A sama treść... No treść sprawiła, że chciałam odrzucić to to od siebie jak najdalej, zwinąć się w...