Biorąc do ręki książkę „Dziewczyny i chłopaki…” zauważyłam przykry fakt, nie pamiętam już kiedy ostatnio czytałam książkę dla dzieci. We wspomnieniach mam przebłyski kolorowych książeczek, ale jestem prawie pewna, że sceny pochodzą z czasów klasy 1-3 szkoły podstawowej. Bałam się, że nie będę potrafiła obudzić w sobie dziecka, którym kiedyś byłam i książka przeznaczona dla dzieci w wieku od 7 do 9 lat, nie wzbudzi mojego zainteresowania… Jak ja uwielbiam się pozytywnie zaskakiwać dobrą literaturą!

Narratorami w książce są Martynka i Grześ (nazywany Smalcem), obydwoje uczęszczają do tej samej klasy 3 B i absolutnie się nie znoszą. Bohaterowie mają swoich wiernych przyjaciół. Grzesiowi towarzyszy Kuba (Łysy) i Jacek (Dzióbek). Chłopcy są paczką dobrych kumpli, którym między rozrabianiem i wymyślaniem coraz to nowych zabaw, sen z oczu spędza pytanie: po co są dziewczyny?! Nie widzą w nich nic pożytecznego. Podobna łamigłówka tyle, że z końcówką „chłopaki”, jest głównym problemem dla Martynki i jej przyjaciółek (naj… najlepszych!), Julki i Marioli. Dziewczynkom trudno jest uwierzyć jak można ciągle ganiać za piłką i bić się na przerwach?

Trzecioklasiści oprócz tych trudnych pytań, mają wiele przygód zarówno w szkole jak i na podwórku, czy boisku.

Dawno już się tak dobrze nie bawiłam. Książkę można połknąć w jeden – dwa wieczory, duża czcionka imitująca ładne pismo dziewczynki i chłopca znajdujące się zeszycie w jedną linię. Na kartkach są również zabawne rysunki przedstawiające to co akurat dzieje się w klasowym życiu Martynki i Grzesia. Rysunki nie są kolorowe, to raczej proste szkice, które może wykonać zręczna ręka za pomocą tylko długopisu. A same przygody? Martynka i Grześ to niesamowici bohaterowie! Uwielbiałam ich komentarze oraz zabawne sytuacje, które im się przytrafiają. W książce jest pełno humorystycznych scen, w których niedomówienia i źle zrozumiane informacje grają pierwsze skrzypce. Postacie są wykreowane bardzo autentycznie, od razu zapałałam sympatią do rezolutnego Grzesia i mądrej Martynki, a najbardziej ta dwójka zdobyła moje serce w ostatniej scenie. Końcówka książki jest wspaniałym zwieńczeniem przygód tej „pary”.

Pełna recenzja na:
moznaprzeczytac.pl/dziewczyny-i-chlopaki-niepotrzebne-skreslic-slawomir-hanak/

Biorąc do ręki książkę „Dziewczyny i chłopaki…” zauważyłam przykry fakt, nie pamiętam już kiedy ostatnio czytałam książkę dla dzieci. We wspomnieniach mam przebłyski kolorowych książeczek, ale jestem prawie pewna, że sceny pochodzą z czasów klasy 1-3 szkoły podstawowej. Bałam się, że nie będę potrafiła obudzić w sobie dziecka, którym kiedyś byłam i książka przeznaczona dla...