Mieszkańcy miasteczek pokroju Yomiyamy zwykli tworzyć odosobnione, niezwykle hermetyczne wspólnoty. I może dlatego główny bohater, piętnastoletni fan horrorów -Kouichi = mimo swej detektywistycznej natury, tak późno orientuje się, że to wcale nie tajemnicza Mei jest tutaj największą osobliwością?
Moja przygoda z ‘Another’ zaczęła się od anime o tej samej nazwie, ale teraz, kiedy trzymam w ręce ten przepiękny tomik, mam wrażenie, iż przeżywam całą tę historię od początku.
Na tym właśnie polega magia tej pozycji – skomplikowana, podszyta wieloma zagadkami fabuła, potrafi zgubić w swych odmętach nawet zaznajomionych z tematem, a czas skutecznie zaciera drobne szczególiki.
Jak już wspominałam, tomik od strony wizualnej jest przepiękny – na okładce dzieje się sporo, jednak to twarz Mei , a zwłaszcza jej oko i usta, przyciąga wzrok. Kolorowe strony tylko potęgują zachwyt. Kreska jest przyjemna, chociaż na tym polu bez większych rewelacji. Miałam drobne trudności z rozpoznaniem paru postaci i skojarzeniem ich z tymi z anime.
Akcja toczy się tak, by towarzyszące czytelnikowi uczucie niepokoju, narastało z każdą stroną. Dobry, chociaż niezbyt nowoczesny, jest także zabieg zakończenia tomu wraz ze śmiercią wcale-nie-pierwszej ofiary.
Tłumaczowi również należą się oklaski, wykonał bowiem kawał dobrej roboty, a obszerne wyjaśnienia na końcu są naprawdę przydatne, zwłaszcza dla niezaznajomionych z tematem japońskiej edukacji.
Tom pierwszy zaostrzył mój apetyt i już nie mogę się doczekać, kiedy spocznie obok niego, równie piękny, mam nadzieje; braciszek sygnowany numerem dwa.

Mieszkańcy miasteczek pokroju Yomiyamy zwykli tworzyć odosobnione, niezwykle hermetyczne wspólnoty. I może dlatego główny bohater, piętnastoletni fan horrorów -Kouichi = mimo swej detektywistycznej natury, tak późno orientuje się, że to wcale nie tajemnicza Mei jest tutaj największą osobliwością?
Moja przygoda z ‘Another’ zaczęła się od anime o tej samej nazwie, ale...