Wiele wskazuje na to, że PWN postanowił nas uraczyć serią wydawniczą o Dwudziestoleciu i po "Dobrych manierach..." Marii Barbasiewicz, gniocie nieprzeciętnym, za kolejne 90 złotych polskich można zafundować sobie kolejną książkę napisaną nie wiadomo po co i na co.

Miałam zastrzeżenia do Anny Sieradzkiej jako autorki po dwóch jej książkach i trzecia niestety nie przyniosła poprawy wizerunku. Książka jest mdła jak zwietrzałe perfumy, a o krojach, materiałach, krawcach, trendach czytelnik dowie się tyle, ile z tańszych i ciekawszych książek. Zdjęcia, tradycyjnie, z Narodowego Archiwum Cyfrowego, więc ogólnodostępne i niekoniecznie warte takich pieniędzy.
Pani Barbasiewicz zarzucałam, że znalazła jedno starutkie opracowanie dotyczące bon-tonu i przenicowała je na potrzeby książki - i niestety to samo mogę zarzucić profesor Sieradzkiej, bo zamiast przypisywać sobie autorstwo, należałoby raczej umieścić na okładce nazwisko Jadwigi Suchodolskiej, której poradnik stylu i ubioru jest bez żenady przytaczany, cytowany i przywoływany na całych stronicach. Żeby chociaż jakaś parafraza albo streszczenie - ale nie, kropka w kropkę, całe akapity. To nie prościej i taniej wydać reprint Suchodolskiej?
I żeby nie było: nie mam nic przeciwko takim rozkosznym starociom. Tyle tylko, że z rad pani Suchodolskiej, żeby każda pani dobierała sobie kolory i kroje tak, żeby dobrze wyglądała, nie wynika dla mnie nic: ani nie wiem, jakie kolory się nosiło, ani nie wiem, jakie kroje dla kogo były odpowiednie.
Nasze kolorowe periodyki poświęcone shoppingowi są może gorzej wydane, ale przynajmniej nie grzeszą tak pretensjonalnością niż PWN i profesor Sieradzka popełniające taką wydawnicza gafę.

I jeszcze jedna mała uwaga: nie będę się czepiać, że korekta PWN spała, puszczając wpadki w rodzaju torebek stylizowanych na styl art deco, właścicieli własnych awionetek czy błędnego nazywanie kółek - przyrządu w gimnastyce sportowej mężczyzn - huśtawką (!). Błędy się zdarzają, a może PWN szukając oszczędności zrezygnowała z czegoś takiego jak redackaja czy korekta. No dobrze. Ale dlaczego autorka utrzymuje, że Greta Garbo, Marlena Dietrich i Jean Harlow prezentowały zupełnie odmienne typy urody, skoro wszystkie były chłodnymi, jasnowłosymi pięknościami? I skąd pomysł, że do omdlenia słodka Clara Bow miała cokolwiek wspólnego z postacią filmowego wampa?
U kogo innego takie lapsusy nie miałyby znaczenia - u profesora i w PWNie to jednak nie wypada.

Wiele wskazuje na to, że PWN postanowił nas uraczyć serią wydawniczą o Dwudziestoleciu i po "Dobrych manierach..." Marii Barbasiewicz, gniocie nieprzeciętnym, za kolejne 90 złotych polskich można zafundować sobie kolejną książkę napisaną nie wiadomo po co i na co.

Miałam zastrzeżenia do Anny Sieradzkiej jako autorki po dwóch jej książkach i trzecia niestety nie przyniosła...