W 1969 roku czterech skromnych dwudziestolatków z Birmingham zmieniło nazwę swojego zespołu z Earth na Black Sabbath. Rok później ukazały się ich dwa pierwsze albumy i narodził się współczesny heavy metal. Od tej pory nic w ciężkim, gitarowym gatunku nie może obejść się bez porównania do ich charakterystycznego brzmienia. Rzecz jasna, w tym czasie popularnością cieszyli się także Led Zeppelin i Judas Priest, ale to właśnie Black Sabbath są największymi z największych. Nie tylko dlatego, że po kilkudziesięciu latach od wydania takich płyt jak „Paranoid”, „Master of Reality” czy „Vol. 4″, wciąż słucha się ich z zapartym tchem. Również dlatego, że ilość nowopowstających zespołów powołujących się na głębokie fascynacje Sabbs jest oszałamiająca. Wystarczy wspomnieć choćby cały nurt stoner doom metalowy z Electric Wizard na czele.

Aby zrozumieć realia lat 70-tych i atmosferę w jakiej powstały najbardziej rozpoznawalne i ponadczasowe, heavy metalowe riffy, czyli między innymi „Iron Man”, „Paranoid”, „Sweat Leaf”, „Into the Void” czy „Snowblind”, warto przeczytać wspomnienia ich twórcy. Tony Iommi, syn włoskich imigrantów, nie opowiada szczególnie wylewnie, ale intrygująco. Historie, którymi się dzieli są krótkie i lapidarne oraz, co oczywiste, poukładane w chronologicznej kolejności. Trudno się od nich oderwać, ponieważ Iommi nie szczędzi anegdot i osobistych spostrzeżeń. Zwięzły i spójny styl nadaje lekturze dynamiki i lekkości.

Całą recenzję czytaj na stronie: http://www.violence-online.pl/recenzje/iron-man-tony-iommi-kagra/

W 1969 roku czterech skromnych dwudziestolatków z Birmingham zmieniło nazwę swojego zespołu z Earth na Black Sabbath. Rok później ukazały się ich dwa pierwsze albumy i narodził się współczesny heavy metal. Od tej pory nic w ciężkim, gitarowym gatunku nie może obejść się bez porównania do ich charakterystycznego brzmienia. Rzecz jasna, w tym czasie popularnością cieszyli się...