Kim był Hugo Chavez? Przywódca nieudanego zamachu stanu z 1992, zwycięzca wyborów prezydenckich o sześć lat późniejszych, przyjaciel i uczeń Fidela Castro, prezydent, którego śmiało można nazwać gwiazdą telewizji. Po lekturze „Chaveza” R. Carrolla widzę, jaką był postacią, umykającą w krótkich artykułach przeważnie niezainteresowanych Ameryką Łacińską dziennikarzy. Co sprawiało, że był silnym i zdecydowanym przywódcą, który z niebywałą lekkością dyskredytował swoich przeciwników i popadających w niełaskę ministrów, podczas gdy równocześnie nie potrafił zagwarantować sprawnej służby zdrowia czy bezpieczeństwa na wenezuelskich ulicach? Dlaczego po 10 latach od klęski żywiołowej na terenie nią dotkniętym wciąż nic się nie zmieniło, mimo że Chavez posiadał w swoim ręku odpowiednie uprawnienia? Jak to możliwe, że sędzina stosująca zalecenia kodeksu karnego trafia od razu do więzienia po zwolnieniu aresztanta przetrzymywanego zbyt długo? 15-letnie rządy Hugo Chaveza odwróciły porządek, doprowadzając Wenezuelę na skraj zapaści gospodarczej, pozwalając na gigantyczny rozwój korupcji oraz przestępczości. „Chavez. Prawdziwa historia kontrowersyjnego przywódcy Wenezueli” to historia władzy, która łatwo ze służby społeczeństwu przeradza się w samowładztwo.

Kim był Hugo Chavez? Przywódca nieudanego zamachu stanu z 1992, zwycięzca wyborów prezydenckich o sześć lat późniejszych, przyjaciel i uczeń Fidela Castro, prezydent, którego śmiało można nazwać gwiazdą telewizji. Po lekturze „Chaveza” R. Carrolla widzę, jaką był postacią, umykającą w krótkich artykułach przeważnie niezainteresowanych Ameryką Łacińską dziennikarzy. Co...