Otulić się poczuciem bezpieczeństwa, jak ciepłym szalem. Zatonąć w miękkości, zatracić się, zapomnieć o tym co złe. Wspomnienia odchodzą, lęki znikają. Chwilo trwaj, a zawsze będę bezpieczna. Zasiądę, jak zwykle w Piwnicy Pod Liliowym Kapeluszem, zamówię mocne espresso i gorącą szarlotkę. Poczekam. Może i dziś zjawią się ONE. Trzy dziewczyny, przyjaciółki z dzieciństwa, które poznały się w ośrodku rehabilitacyjnym, gdzie przyszło im spędzić cały rok szkolny z dala od rodziny. Nie widziały się blisko trzydzieści lat. Teraz na nowo odkrywają przyjaźń i … spiskują. Dlaczego? Przeciwko komu? Jeszcze nie wiem…

Najbliższa memu sercu Marta ma wszystko perfekcyjnie zaplanowane i zapięte na ostatni guzik. Praca, dom, mąż, dzieci – wszystko pod kontrolą. Nawet najdrobniejszą rzecz musi zrobić sama, bo przecież nikt nie zrobi tego tak dobrze, jak ona. Nie pozwala sobie pomóc. Spotkanie z przyjaciółkami z dzieciństwa budzi ją z letargu, sprawia, że odżywają w niej pragnienia, o jakie nigdy się nie posądzała, Z ciekawością patrzę na jej subtelną przemianę i zastanawiam się dokąd ją ona zaprowadzi.

Maria to wymagająca pani nauczycielka. To na niej wydarzenia, które miały miejsce w ośrodku wycisnęły największe piętno. Przed ostrym słowem ojca próbowała schronić się w klasztorze. Szybko jednak pojęła, że nie tędy droga. Ciekawe co wyniknie z jej zainteresowania pewnym pisarzem, który w Piwnicy Pod Liliowym Kapeluszem pisze kolejną książkę. Miło patrzeć na nich z boku i snuć przypuszczenia.

Pozostała jeszcze Magdalena. Nie mogę jej rozgryźć. Krótko mówiąc jest ekscentryczna, energiczna i ciut szalona. Z tego co podsłyszałam, w dzieciństwie była taka sama. To przez nią dziewczynki wpadały w tarapaty, wyruszały na niebezpieczne eskapady i porywały się na rzeczy, o których normalnie nawet by nie pomyślały. A jednak to ona ich scalała. Bez niej nie istniałby MAGIAT. Jaka naprawdę jest? Dlaczego z nikim się nie wiąże i zmienia facetów jak rękawiczki? Sposób na życie, czy coś innego? Magdaleno, wiem, że ktoś Cię zranił…

„Karminowy szal” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Joanny M. Chmielewskiej, ale z całą pewnością nie ostatnie, bowiem ciągle jeszcze jestem pod wrażeniem tej powieści. Główne bohaterki spotykają się w magicznym miejscu. Piwnica Pod Liliowym Kapeluszem przyciąga, woła i kusi. Sama chętnie zasiadłabym przy jednym ze stolików i wypiła grzane wino. Autorka bardzo sugestywnie oddała nastrój małej kawiarenki, która po prostu ma „to coś”. Magda, Marta i Maria spotykają się właśnie tam po wielu latach i w końcu czują się sobą. Nagle okazało się, że trauma, która dotknęła je wiele lat temu jest ich wspólną tragedią, że jeszcze mogą coś zrobić, zemścić się za te wszystkie lata udręki. Do samego końca książki nie wiemy, co tak naprawdę je spotkało. Możemy się jedynie domyślać. Możemy za to, jak na dłoni obserwować konsekwencje czynu popełnionego przed laty. Autorka poruszyła bardzo trudny temat, ale zrobiła to w sposób subtelny i delikatny. Tajemnica towarzyszy każdej stronie książki, skrada się, jak czarny kocur polujący na myszy. Choć go nie widzimy to doskonale wiemy, że on tam jest przyczajony i gotowy do skoku. „Karminowy szal” jest przede wszystkim świetnie napisaną powieścią obyczajową, w której losy trzech kobiet splatają się ze sobą, aby pomóc im uwolnić się od ciążącej tajemnicy. Tu i teraz przeplata się z tym co było. Losy głównych bohaterek poznajemy od dzieciństwa do teraźniejszości. Poznajemy ich myśli, marzenia i lęki. „Karminowy szal” to także piękna opowieść o sile kobiecej przyjaźni, w którą zawsze warto wierzyć. Gorąco polecam!

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/

Otulić się poczuciem bezpieczeństwa, jak ciepłym szalem. Zatonąć w miękkości, zatracić się, zapomnieć o tym co złe. Wspomnienia odchodzą, lęki znikają. Chwilo trwaj, a zawsze będę bezpieczna. Zasiądę, jak zwykle w Piwnicy Pod Liliowym Kapeluszem, zamówię mocne espresso i gorącą szarlotkę. Poczekam. Może i dziś zjawią się ONE. Trzy dziewczyny, przyjaciółki z dzieciństwa,...