Przeczytałam zachęcona rewelacyjnym "Chłopcem z latawcem", ale niestety ta mnie tak nie wciągnęła. Co nie zmienia faktu, że była dość dobra. Szczególnie podobała mi się pierwsza połowa, gdzie były opisywane czasy dawnego Afganistanu oraz historia oczami Nabiego. Później książka zaczęła mi się bardzo dłużyć, nowe postacie dochodziły tylko na chwilę i w sumie za bardzo nie wiedziałam co nowego wnoszą do fabuły (wątek greckiej wyspy i dziewczynki pogryzionej przez psa)... Za to do myślenia bardzo skłonił mnie krótki fragment o bratanku Adbullaha, który opowiada o ich życiu w obozie dla uchodźców. Obrazuje on niestety trochę to, czego właśnie Europa obawia się w związku z napływem i obowiązkowymi kwotami uchodźców - zupełnie inną mentalność, która może być mocną przeszkodą. Podsumowując - pomysł na książkę fajny i bardzo dobrze czyta mi się o "starym" i "nowym" Afganistanie w wydaniu Hosseini'ego, więc na pewno chętnie sięgnę po kolejną książkę (a może nawet książki?), ale czasy paryskie zostały zdecydowanie gorzej opisane od afgańskich, może ze względu na większą więź autora z rodzimym krajem.

Przeczytałam zachęcona rewelacyjnym "Chłopcem z latawcem", ale niestety ta mnie tak nie wciągnęła. Co nie zmienia faktu, że była dość dobra. Szczególnie podobała mi się pierwsza połowa, gdzie były opisywane czasy dawnego Afganistanu oraz historia oczami Nabiego. Później książka zaczęła mi się bardzo dłużyć, nowe postacie dochodziły tylko na chwilę i w sumie za bardzo nie...