Książka pełna horroru.
W pierwszej części przedstawiono zarys historyczny, który pozwala zrozumieć, jak doszło do tego, że Japończycy znaleźli się w Chinach. Autorka wyjaśnia także metody szkolenia japońskich żołnierzy, a także edukację chłopców w szkole, co sprawiło, że potem zachowywali się brutalnie wobec podbitych miast.

W drugiej części książki mamy opis okropieństw po zdobyciu Nankinu, łącznie z drastycznymi szczegółami. Naprawdę ciężko się to czyta, zwałaszcza jeśli uświadomić sobie, że śmierć poniosło tam kilkaset tysięcy ludzi. I była to okrutna śmierć.
Czytamy też o Strefie Bezpieczeństwa, utworzonej przez dosłownie garstkę cudzoziemców, gdzie schroniło się ok. 300 tys. Chińczyków i praktycznie tylko oni ocaleli. Prawie wszyscy, którzy znaleźli się poza strefią, zginęli.

W ostatniej części autorka pisze o tym, ile wysiłku włożono, żeby umniejszyć skalę rzezi w Nankinie lub w ogóle zakwalifikować ją jako jedno z wydarzeń wojennych, bez wielkiego znaczenia. Rzeczywiście, o holokauście w Europie wiele się słyszy, a o zdarzeniach typu rzeź w Nankinie znacznie mniej. To pierwsza książka jaką na ten temat przeczytałam, a wcześniej w ogóle nie wiedziałam, że coś takiego miało miejsce.
Warto przeczytać.

Książka pełna horroru.
W pierwszej części przedstawiono zarys historyczny, który pozwala zrozumieć, jak doszło do tego, że Japończycy znaleźli się w Chinach. Autorka wyjaśnia także metody szkolenia japońskich żołnierzy, a także edukację chłopców w szkole, co sprawiło, że potem zachowywali się brutalnie wobec podbitych miast.

W drugiej części książki mamy opis okropieństw...