Książka niezwykła. Zmusza do głębokiej refleksji i zastanowienia nad własnym życiem. Wzbudza potrzebę nieustannego dokonywania w nim zmian. Zachowania z pozoru "normalne", bo przecież ludzkie są tutaj ukazane w zupełnie innym świetle. Dla przykładu: często wydaje nam się, że przecież nie ma nic złego w żartobliwym obśmianiu czyichś wad, czy błędów; "przecież to tylko żart", mówimy, nie zastanawiając się nad tym, że zrobiliśmy drugiej osobie przykrość.
Uważam, że książka ta nie jest pozycją zarezerwowaną wyłącznie dla wierzących. Wręcz przeciwnie. Przeczytać powinien ją każdy, bo niezależnie od tego, czy wierzy w Boga czy nie, może się z niej wiele nauczyć. O tym choćby, co jest w życiu naprawdę ważne i czym się kierować, ażeby być szczęśliwym i, aby nieść radość innym. Jezus niemalże na każdej stronie podkreśla, że nie ma w życiu niczego ważniejszego od miłości. Nie chodzi i nie mówi: "macie klęczeć w świątyniach i klepać pacierze, bo jak nie to pójdziecie do piekła". Smutne jest dziś to, jak wielu ludzi ma błędne przekonanie o PRAWDZIWEJ nauce Chrystusa. Mnóstwo ludzi powtarza bezsensowne, z palca wyssane slogany, typu: religia ogłupia, religia zabija, religia straszy diabłem żebyś był głupi i ślepo posłuszny, religia to, religia tamto... Tymczasem Jezus wyraźnie mówi: kochajcie się nawzajem i wybaczajcie sobie, nie chowajcie urazy, nie zazdrośćcie, pomagajcie sobie w potrzebie, NIE OSĄDZAJCIE innych, szanujcie każde żywe stworzenie, starajcie się dostrzegać w innych dobro, nie patrzcie na człowieka przez pryzmat jego wad i słabości; w każdym jest dobro i miłość, ale czasem, na wskutek różnych kolei losu, zostają uwięzione, a do głosu dochodzą złość i nienawiść. Nauk płynących z tej książki jest niezliczona ilość.
Czego by nie powiedzieć, nie jest to książka pełna zakazów, nakazów, czy gróźb. Jest to książka tłumacząca dlaczego powinno się to czy tamto zrobić, a czego innego unikać. Zostaliśmy stworzeni wolni i Bóg tę naszą wolność szanuje w każdym przypadku. On pragnie, żebyśmy przy Nim trwali i żyli wg Jego woli, ponieważ troszczy się o nas i chce dla nas jak najlepiej, ale do niczego nas nie zmusza i niczego nie KAŻE nam robić. To my dokonujemy wyborów. My decydujemy jak chcemy żyć. My decydujemy, czy chcemy Boga w naszym życiu czy nie.
Dla mnie, jako osoby wierzącej, ta książka jest przebudzeniem i otwarciem oczu. Zmusza mnie do krytycznego spojrzenia na siebie, do odrzucenia pychy, która czai się wszędzie, do odrzucenia oceniania innych i fałszywego poczucia, że jestem od kogoś lepsza. Zmusza do wglądu w siebie i postawienia pytania: kim jestem, dokąd zmierzam i czy chcę stać się lepszą? Ja bardzo chcę z dnia na dzień stawać się lepszym człowiekiem. Chcę nauczyć się podchodzić z miłością nie tylko do moich bliskich, ale też do obcych, a przede wszystkim do tych, z którymi nie mam najlepszych relacji. Może to zabrzmi banalnie, ale gdyby każdy człowiek zechciał przynajmniej spróbować żyć wg tego, czego nauczał Jezus, na świecie nie byłoby wojen, głodu, wyzysku, przemocy i wielu innych przyczyn ludzkiego cierpienia.

Książka niezwykła. Zmusza do głębokiej refleksji i zastanowienia nad własnym życiem. Wzbudza potrzebę nieustannego dokonywania w nim zmian. Zachowania z pozoru "normalne", bo przecież ludzkie są tutaj ukazane w zupełnie innym świetle. Dla przykładu: często wydaje nam się, że przecież nie ma nic złego w żartobliwym obśmianiu czyichś wad, czy błędów; "przecież to tylko...