Jak opisać powieść, która jest tak wielowymiarowa, która swoim sensem i ponadczasową wiedzą znacznie przekracza ilość zapisanych stron?

Olga Tokarczuk stworzyła Prawiek – wioskę, która jest mikrokosmosem, światem zamkniętym w symbolach, przestrzenią gdzie na plan pierwszy wysuwają się wartości i bogactwa uniwersalne. Na tym polega zabieg mityzacji, którego dokonała autorka. Dobro współistnieje tutaj ze złem, cielesność ociera się o duchowość, a natura dokucza kulturze (notabene ze wzajemnością). Ten dualizm istnieje w każdym z nas, jesteśmy rozerwani pomiędzy pragnieniami, żądzami i popędami przyziemnymi, a jednocześnie jest w nas pragnienie dobra, prawdy i piękna. Nieustannie balansujemy na linii życia, pomiędzy niebem i ziemią.

„Prawiek i inne czasy” to powieść wpisująca się w nurt literatury współczesnej – realizmu magicznego, gdzie codzienna rzeczywistość przeplata się z irracjonalnymi i magicznymi elementami. I tak jesteśmy świadkami przemawiającej Matki Boskiej z obrazu i Księżyca proszącego o przebaczenie, ożywionych roślin przybierających postać ludzką czy dusz wędrujących po lasach. I tylko przez tę zaczarowaną furtkę możemy odczytać w pełni powieść Olgi Tokarczuk. Choć jest to lektura wymagająca warto się z nią zapoznać choćby dla poznania obrazu grzybni – podziemnego królestwa istniejącego dzięki rozkładowi, postaci Kłoski, żyjącej w lesie, czy Florentynki, która wykłóca się z Księżycem. Chyba nie ma piękniejszej powieści o przemijaniu jak ta.

Jak opisać powieść, która jest tak wielowymiarowa, która swoim sensem i ponadczasową wiedzą znacznie przekracza ilość zapisanych stron?

Olga Tokarczuk stworzyła Prawiek – wioskę, która jest mikrokosmosem, światem zamkniętym w symbolach, przestrzenią gdzie na plan pierwszy wysuwają się wartości i bogactwa uniwersalne. Na tym polega zabieg mityzacji, którego dokonała...