Historia Richarda Rahla i Kahlan Amnell opowiedziana przez Terry'ego Goodkinda w sadze "Miecz Prawdy" zasłużenie zajmuje wysokie miejsce w rankingach najchętniej czytanych serii fantasy. Co prawda z czasem kolejne części stają się coraz słabsze, ale saga jako całość broni się i to w niezłym stylu.

W 2012 r., już po zakończeniu publikacji wszystkich jedenastu tomów cyklu, Goodkind postanowił po raz pierwszy w karierze spróbować self-publishingu, czyli wydania książki niezależnie od jakiegokolwiek wydawnictwa, która dostępna jest w oryginale jedynie pod postacią e-booków i audiobooków na Amazonie. W Polsce w formie papierowej dostarcza nam ją wydawnictwo Rebis, podobnie jak wcześniejsze powieści Goodkinda.

"Pierwsza Spowiedniczka" to prequel serii "Miecz Prawdy". Czas jej akcji nie jest do końca sprecyzowany, ale opowiedziane w tej powieści wydarzenia są wspominane w "Mieczu Prawdy", stąd możemy domniemywać, że akcja toczy się około trzy tysiące lat przed czasami Richarda i Kahlan. Główną bohaterką jest odległa pra-pra-(pra do entej potęgi)-babcia Kahlan, Magda Searus. Trwa wielka wojna między Starym i Nowym Światem. Nowemu Świtu przewodził Baraccus, wielki czarodziej i mąż Magdy, który jednak ginie samobójczą śmiercią. Magda, zwykła kobieta z ludu, będzie musiała narazić własne życie, by wykryć spisek wroga zagrażający Nowemu Światu i przy okazji odmienić zupełnie znane sobie oblicze Midlandów.

Tworząc prequel Terry Goodkind stanął przed odwiecznym problemem wszystkich prequeli: jak ciekawie opowiedzieć historię, której zakończenie wszyscy znają. Pisarz wybrnął z tego iście salomonowo. Tak naprawdę czytelnik znający "Miecz Prawdy" nie emocjonuje się fabułą, bo świetnie zna jej zakończenie, wie też kto jest tym dobrym, kto złym i kto wreszcie okaże się zdrajcą, zwłaszcza że autor korzysta ze schematu fabularnego wielokrotnie przetestowanego we wcześniejszych książkach. Zamiast tego można skupić się na wyszukiwaniu całej masy drobnych smaczków, którymi wprost najeżona jest 400-stronicowa powieść.

Poza odpowiedzią na pytanie jak Magda została tytułową Pierwszą Spowiedniczką i jaką rolę odegrał wspominany w "Pierwszym Prawie Magii" czarodziej Marrit czytelnik dowiaduje się całej masy innych informacji, odnoszących się głównie, choć nie tylko do wydarzeń z "Bractwa Czystej Krwi" i "Świątyni Wichrów". Poznajemy historię odesłania Świątyni Wichrów do zaświatów, Baraccus wreszcie staje się żywym człowiekiem, a nie jedynie kimś, na kim wzoruje się Richard, szczegółowo odkrywamy, jak wykonano Miecz Prawdy i skąd wzięła się magiczna więź, której ośrodkiem jest ród Rahlów. Oprócz tego znajdziemy mnóstwo smaczków dla najwierniejszych fanów, jak choćby tożsamość tajemniczego autora dzienników z czasów wielkiej wojny, znanego do tej pory jako Kolo oraz dzieje powstania "Księgi Opisania Mroków".

Niestety to, co sprawia, że książka jest atrakcyjna dla fanów powoduje, że staje się kompletnie niezjadliwa dla nowego czytelnika. Intryga jest w gruncie rzeczy dość miałka i przewidywalna i stanowi raczej pretekst do przekazania fanom tych wszystkich informacji, które Goodkind musiał stworzyć jako tło przy pisaniu wcześniejszych powieści.

Styl pisarza nie zmienił się ani na jotę, mimo porzucenia wydawcy. Wciąż momenty dynamicznej, wciągającej (mimo wszystkich jej wad) akcji przetykane są statycznymi dialogami i monologami. Obszerne dialogi zajmują tym razem proporcjonalnie nawet większą część książki niż zwykle. Tym bardziej denerwujące są krótkie rozdziały. Normalnie lubię, gdy rozdziały nie są zbyt długie, bo ułatwia to podzielenie lektury na części. Ale rozbijanie jednej rozmowy na dziesięć rozdziałów o długości maksymalnie czterech stron to zdecydowana przesada.

"Pierwsza Spowiedniczka" to lektura dla koneserów. Uczta dla fanów "Miecza Prawdy", tortura dla wszystkich innych. Jeśli jesteś nowy w tym świecie i chcesz się przekonać skąd płynie fenomen Goodkinda, albo chcesz porównać serial "Legend of the Seeker" z jego literackim pierwowzorem, sięgnij lepiej po "Pierwsze Prawo Magii".

Krzysztof Krzemień