Arka ognia to książka łącząca przygodę z sensacyjna fabułą. Zwróciłem uwagę na nią z powodu opinii znajomej i jak tylko miałem okazje do zdobycia oraz przeczytania nie wachałem się po sięgnięcie po nia. Nie oczekiwałem czegoś wybitnego, ale oczekiwałem przyzwoitej książki, przy której mozna spędzić trochę czasu.
Eddie Miller ma sfotografować odnaleziony artefakt znajdujący się w muzeum. Wszystko idzie dobrze dopóki nie jest świadkiem popełnionego morderstwa. Osoby stojące za tym nie zawahają się przed usunięciem świadka i Caedmona jednego z bohaterów, a wszystko to związane jest z zabytkowym artefaktem.
Książka to kolejna powieść o tajemniczym artefakcie tym razem związanym z chrześcijaństwem, którego odnalezienie jest powodem tutaj do wielu niebezpiecznych przygód, jakie przeżywają bohaterowie. Początek ksiązki zapowiada się interesująco i tak samo jest w dalszej części. Autorka prowadzi historie w szybkim tempie i kazdy rozdział przybliża czytelnika do rozwiązania zagadki. Oprócz poświęcenie sporego miejsca na zaczerpnięcie z tematów związanych z chrześcijaństwem możemy też zaobserwować położenie nacisku na akcję, która popycha fabułę do przodu. Kolejną rzeczą jest historia skrojona według zasad, jakie obowiązują w takich powieściach. W tym przypadku losy bohaterów nie są nam obojętne, bo zostali wysunięci na pierwszy plan i praktycznie cały czas śledzimy ich przygody. Po drugie w pogoni za artefaktem musza stawić czoło najemnikom i wszelkim niebezpieczeństwom, ale również w opowieści znalazło się miejsce na wątek romansowy. Konstrukcja fabuły została poskładana z elementów znanych z powieści przygodowej i sensacyjnej w miarę dobrze i nie ma, co ukrywać Autorka pod tym względem odrobiła pracę domową.
Główni bohaterowie książki to Eddie Miller i Caedmon Aisquith. Eddie Miller trudni się fotografią i dostaje zlecenie zrobienia fotografii starożytnemu znaleziskowi. Jest to początek jej pełnych niebezpieczeństw przygód. Sylwetka bohaterki została skonstruowana dobrze nawet pod względem psychologicznym, chociaż czasami jej zachowanie mnie zadziwiało pod względem wyborów, jakie dokonuje. Nieczęsto to się zdarzyło, ale jednak nieraz tak było. Oprócz tego nie mam żadnych powazniejszych uwag, bo postać Eddie potrafi zainteresować i wypada sympatycznie. Caedmon Aisquith to pisarz i znawca historii. Wplątany zostaje przez przypadek i wraz z bohaterką postanawia ruszyć śladem pozostawionym przez napastników. Mający wiedzę o znalezisku, ale również posiadający tajemnice związane z przeszłością. Twardy i skory do poświęceń, ale zawsze gotowy do działania. Jego postać została nakreślona również dobrze pod względem psychologicznym. Bardziej racjonalnie działał dzięki temu potrafił znaleźć sposób na wyjście z zaistniałej sytuacji. Sympatyczna postać. Pozostałe postacie drugoplanowe wypadają nieżle, ale bez większego szału. Nawet czarne charaktery większego wrażenia nie robią i tutaj brakowało mi jakiejś większej głębi w ich sylwetkach. Może nie są to jakieś papierowe postacie, lecz wystarczyło popracowa nad nimi żeby były zdecydowanie bardziej dopracowane i robiły lepsze wrażenie. Nie jest żle, ale bez szału. Interakcje pomiędzy bohaterami książki nie rażą sztucznością. Jeżeli chodzi o dialogi są poprawne i nie przeszkadzają.
Wydarzenia tutaj toczą się w szybkim tempie. Akcja została poprowadzona błyskawicznie i nie ma długich opisów czy niepotrzebnych dłużyzn. Dlatego nudzić się nie można. Sama tematyka dotycząca artefaktu i wywody na tematy z nim związane czyta się z ciekawością. Dla mnie po prostu mocny punkt książki pod kazdym względem. Wątek sensacyjny znacznie lepiej wypada w pierwszej części książki niż w drugiej, gdzie znacznie robi się przewidywalny. Po prostu brakuje jakiegoś mocniejszego akcentu lub zwrotu akcji żeby czymś zaskoczyć czytającego. Tak samo wypada część historii dotyczącej pewnej firmy, której wątek początkowo robił nadzieje, ale póżniej stał się przewidywalny. Brakuje w nim jakiegoś pazura żeby wypadł znacznie lepiej. Bolączką jest też brak jakiegoś mocnego zwrotu akcji, czegoś zaskakującego, bo czytelnik jest prowadzony od początku praktycznie za rękę i nie ma wiekszego miejsca na coś, co by zaskoczyło czytającego. Do plusów mogę zaliczyć wysunięcie postaci głównych bohaterów na pierwszy plan, bo dzięki takiemu zabiegowi ich relacje i przygody stają się bliższe czytającemu. Można się nimi zainteresować i kibicować, aby wyszli cało z opresji. W tym wszystkim nie zabrakło miejsca na romans, który nie został wysunięty na pierwszy plan, ale niesamowicie dobrze wkomponowany tak, że nie przeszkadza w najmniej odpowiednim momencie. Czasami bywał taki wątek irytujący. Tutaj właśnie pasował jak ulał i nie przeszkadzał mi, jak zdarzało się w innych przypadkach. Zakończenie nie powaliło mnie jakoś specjalnie, ale też nie pozostawiło obojętnym. Tylko dobre, lecz pasujace do samej historii.
Książka jest powieścią przygodową i sensacyjną w jednym z dodatkiem romantycznego wątku. Nie miałem wielkich oczekiwań wobec niej i przyznaje nie zawiodłem się. Dostałem ciekawą historię i interesujących bohaterów pomimo niuansów, jakie występują. Gdyby popracować nad nimi wyszłaby dużo lepsza ksiązka. Jednak przyznaje nie żałuje przeczytania i miło spędziłem przy niej czas. Jako książka stawiająca na dostarczenie rozrywki czytającemu sprawdza się znakomicie. Sprawnie napisana, przystępnie z szybką dziejąca się akcją i sympatycznymi bohaterami. Po prostu lekka i przyjemna lektura. Jako odskocznia po jakimś mrocznym thrillerze, horrorze lub od wymagającej lektury będzie akurat w sam raz.
Polecam.

Arka ognia to książka łącząca przygodę z sensacyjna fabułą. Zwróciłem uwagę na nią z powodu opinii znajomej i jak tylko miałem okazje do zdobycia oraz przeczytania nie wachałem się po sięgnięcie po nia. Nie oczekiwałem czegoś wybitnego, ale oczekiwałem przyzwoitej książki, przy której mozna spędzić trochę czasu.
Eddie Miller ma sfotografować odnaleziony artefakt znajdujący...