Niestety jestem w mniejszości. Książka nie przypadła mi do gustu, może historia bardzo życiowa, refleksyjna bym powiedziała, ale nudna. Nie potrafiłam polubić głównego bohatera, przez co nie czułam żalu, że być może opuści ten świat.
W ogóle sama rola Posłańca do mnie nie przemawiała, historia z kelnerką była bez sensu, teoretycznie gdyby nie wpadła na Posłańca to być może jej los byłby inny - więc to takie trochę naciągane. Nie chcę umniejszać jego roli, to fajnie że pomagał ludziom odejść z tego świata z czystym sumieniem, pogodzonym z tymi których kochają itp, ale czy nie powinniśmy żyć tak zawsze, a nie tylko w momencie kiedy śmierć stoi nam za plecami?
Nie będę chyba jedyną która zauważyła, że wydawnictwo zdradziło zakończenie książki w opisie i tym samym odebrało całe napięcie, pewnie byłabym bardziej zaskoczona bez tej wiedzy, a tak domyśliłam się zakończenia duuużo wcześniej niż główny bohater.

Co do stylu, to się nie znam ;) ale mnie nie zauroczył, książkę czytało się może i dobrze, ale strasznie monotonnie. Poza tym tak sobie pomyślałam, że autor skolekcjonował mnóstwo aforyzmów i innych życiowych "prawd" a potem tak prowadził życiem i działaniem bohaterów aby móc ich upchnąć w książce jak najwięcej.

Taka jest moja subiektywna opinia. Nie kupuje Musso hmm w sumie to kupiłam i żałuję, no ale przynajmniej teraz wiem o co tyle hałasu. Nie zarzekam się, że więcej nie sięgnę, być może spróbuję coś nowszego aby zobaczyć jak autor się rozwinął.
"Potem..." nie polecam, chyba, że ktoś wyjątkowo lubi smutne i nudne książki.

Niestety jestem w mniejszości. Książka nie przypadła mi do gustu, może historia bardzo życiowa, refleksyjna bym powiedziała, ale nudna. Nie potrafiłam polubić głównego bohatera, przez co nie czułam żalu, że być może opuści ten świat.
W ogóle sama rola Posłańca do mnie nie przemawiała, historia z kelnerką była bez sensu, teoretycznie gdyby nie wpadła na Posłańca to być może...