„Nie było żadnych wątpliwości i dylematów. Z jednej konspiracji przeszła do drugiej i to było dla niej naturalne. Jeden okupant zastąpił drugiego. Tyle że wiedziała iż trzeba się jaszcze bardziej zakonspirować, że ścigać ją będą nie tylko obcy ale i swoi”.

Tematyka związaną z polskim podziemiem niepodległościowym w czasie drugiej wojny światowej i w okresie po niej, które nie złożyło broni (nadal wierne złożonej przysiędze) przed nowym sowieckim najeźdzcą coraz częściej gości w naszej literaturze, sztuce i filmie. Coraz liczniej i szerzej nasi historycy i badacze dziejów biorą się za odłamywanie dziejów tych organizacji ( AK, WiN, NSZ, NZW, POAK i innych) próbując uwolnić tych wielkich polskich patriotów od czarnej PLR-owskiej propagandy i ponurej legendy.

Jedną z takich pozycji jest właśnie powieść Wacława Holewińskiego „Opowiem ci o wolności”. To ciekawie ujęta a przy tym poruszająca i wstrząsająca swym autentyzmem historia dwójki młodych dziewcząt wpisana w straszliwe czasy hitlerowskiej i komunistycznej okupacji. Wiedzione silnym poczuciem patriotyzmu, przywiązaniem do tradycji i głębokim przeświadczeniem o słuszności swoich wyborów, za przykładem starszych braci, wstąpiły do konspiracyjnych Narodowych Sił Zbrojnych. Włączyły się i zaangażowały całym sercem w niebezpieczna konspiracyjną działalność. Wraz z cała organizacją nie ujawniają się po wkroczeniu Armii Czerwonej i instalacji nowej przyniesionej na obcych bagnetach komunistycznych władzy.
Wkrótce aresztowane, przejdą piekło przesłuchań, gehennę uwięzienia, będę bite, maltretowane, poniżane, torturowane na rozmaite sposoby i upokarzane. Nowa władza nie uznaje żadnego dialogu i nie zamierza tolerować żadnego sprzeciwu, na wszelkie możliwe sposoby pozbywając się swoich ( prawdziwych i wyimaginowanych) politycznych oponentów.

To bardzo osobista opowieść o straconych nadziejach, zawiedzionych szansach, dziejowej niesprawiedliwości, zdradzie, straconej młodości, bolesnym dojrzewaniu i śmierci. To również obraz niezłomnej woli walki i przetrwania, ideałów, ponadczasowych wartości, ludzkich wyborów, miłości, przyjaźni, poświęcenia i bezprzykładnego bohaterstwa. O ludziach których los stawia na naszej odrodzę (często w zupełnie zadziwiających i niespodziewanych okolicznościach), innym spojrzeniu na otaczający nas świat i o Polsce która tkwi w każdym z nas.
To co w tej książce poruszyło mnie chyba najbardziej to znakomicie, bardzo sugestywnie przedstawione kreacje obydwu bohaterek, świetnie wyrysowane i wkomponowane w narodową tragedię i historyczno polityczne tło tamtych strasznych wydarzeń. Mocno zarysowane i wyeksponowane aspekty psychologiczne i emocjonalne, zderzenie młodzieńczego idealizmu z twardą , trudną i bardzo brutalną wojenną i powojenną rzeczywistością. Jest w tym jednak jakiś rys szlachetności bardzo wyróżniający się z wszechobecnej socjalistycznej bylejakości.
Powieść „Opowiem wam o wolności” napisana jest niezwykle wyrazistym, pozbawionym przesadnego patosu językiem, doskonale zrozumiałym dla każdego z odbiorców. Autor nie stroni przy tym od wulgaryzmów i ukazania ciemnych stron ludzkiego życia. Dramatyczne losy obydwu bohaterek są odbiciem setek młodych polskich dziewcząt: konspiratorek, sanitariuszek, łączniczek, informatorek które złożyły swoje losy na ołtarzu polskiej niepodległości, płacąc za to straszliwą cenę.

To naprawdę bardzo dobrze napisany i znakomicie się czytający kawałek polskiej literatury, przeznaczony dla wszystkich bez względu na płeć, wiek, sympatie polityczne czy też ich brak. To lekcja patriotyzmu która przyda się nam wszystkim.

„Nie było żadnych wątpliwości i dylematów. Z jednej konspiracji przeszła do drugiej i to było dla niej naturalne. Jeden okupant zastąpił drugiego. Tyle że wiedziała iż trzeba się jaszcze bardziej zakonspirować, że ścigać ją będą nie tylko obcy ale i swoi”.

Tematyka związaną z polskim podziemiem niepodległościowym w czasie drugiej wojny światowej i w okresie po niej, które...