Autor we wstępie cytuje naczelną zasadę akademicką: "Publikuj albo giń". I jest to najlepsze podsumowanie tego "dzieła". Powstałe jako zbiór podcastów dotyczących Tolkiena (z ciekawości ściągnąłem sobie kilka próbek, faktycznie prezentują podobny poziom), mogłoby nosić tytuł "Hobbit dla opornych". Generalnie opisuje, szerzej i prostszymi słowami, wszystko to, co elementarnie uważny czytelnik sam z 300-stronicowej książeczki wywnioskuje. Odkrywcze? Nie wiem w którym miejscu.
Inni tolkieniści chwalą Olsena za wyjątkowo szczegółową interpretację wierszy z Hobbita. O ironio, polskie wydanie bazuje na przekładzie Polkowskiego, który w kwestii poezji odleciał dosyć daleko od oryginału (w tej materii nadal moim zdaniem króluje przekład Lewika). Cała więc analiza zdaje się psu na budę, przynajmniej bez angielskiego oryginału w drugiej ręce (nawet z nim jest dyskusyjna).
Jedyną porządną robotę wykonały tłumaczki i redaktor, usiłujący przypisami, uwagami i poprawkami wyprostować elementarnie słaby po prostu tekst.
Próbujcie na własną odpowiedzialność. Ja w książce Olsena nie odkryłem w kwestii Hobbita niczego, czego bym już wcześniej nie wiedział.

Autor we wstępie cytuje naczelną zasadę akademicką: "Publikuj albo giń". I jest to najlepsze podsumowanie tego "dzieła". Powstałe jako zbiór podcastów dotyczących Tolkiena (z ciekawości ściągnąłem sobie kilka próbek, faktycznie prezentują podobny poziom), mogłoby nosić tytuł "Hobbit dla opornych". Generalnie opisuje, szerzej i prostszymi słowami, wszystko to, co...