Nie od dziś fanom duetu King-Bachman wiadomo, że jak do pisania zabierał się Richard Bachman, to raczej nie mogło być normalnie. W przypadku "Regulatorów" jednak dla mnie jest za dużo cukru w cukrze. Nawet mimo szczerego uwielbienia dla Kinga, moja bezkrytyczność dla jego szalonych pomysłów ma pewnie granice. A w "Regulatorach" autor wyjechał trochę poza owe ramy, ich czytanie wykończyło mnie jak nigdy, chociaż objętością książka wcale nie straszy.

Już po lekturze "Desperacji" wiedziałam, że to mogą być trochę nie moje klimaty, ale tam przynajmniej było momentami zabawnie, szczególnie początkowe książkowe wydanie maniakalnego gliny przypadło mi do gustu. I ten wiszący na znaku futrzak :P Mimo wszystko nie spodziewałam się, że czytanie "Regulatorów" będzie mi się tak dłużyć, w końcu to King. I tak naprawdę to nie powinno, w końcu będzie krew, będzie trochę makabry, kilka szalonych momentów i ciekawe przerywniki-pamiętniki i nie tylko.

Coś jednak nie zagrało i mimo wszystkich zalet, nawiązań i moich szczerych chęci - "Regulatorów" nie lubię i polubić nie zamierzam. Końcówka trochę nadrobiła, jednak całość oceniam nisko.

Nie od dziś fanom duetu King-Bachman wiadomo, że jak do pisania zabierał się Richard Bachman, to raczej nie mogło być normalnie. W przypadku "Regulatorów" jednak dla mnie jest za dużo cukru w cukrze. Nawet mimo szczerego uwielbienia dla Kinga, moja bezkrytyczność dla jego szalonych pomysłów ma pewnie granice. A w "Regulatorach" autor wyjechał trochę poza owe ramy, ich...