Zastanawiam się zawsze po co powstają takie książki.Ta publikacja nic nie wnosi, czytając ją miałam wrażenie, że czytam streszczenia życiorysów postaci historycznych, podobnie jak czyta się streszczenia lektur na język polski. Autor w opracowaniu powołuje się na prace dużo wybitniejszych historyków jak np. Jerzy Besala, Jadwiga Dackiewicz, Trudno też zgodzić się ze stwierdzeniem, że są to najsłynniejsze bękarty w dziejach polskich, niektórzy niczego wielkiego nie dokonali i nie zapisali się wybitnie na kartach naszej historii (poza Aleksandrem Walewskim, który i tak głównie działał na rzecz Francji). Książka typowo odtwórcza, poza tym autor namiętnie używa słowa bastard (kilkakrotnie na jednej stronie), nie próbując go nawet zastąpić innym określeniem dziecka z nieformalnego związku. Osobiście zalecałabym autorowi zaprzyjaźnić się ze słownikiem wyrazów bliskoznacznych. Denerwowały mnie też osobiste opinie pisarza wyrażane niejednokrotnie kolokwializmami i obniżające jego bezstronność, jako historyka.
Moim zdaniem jeśli ktoś interesuje się historią, ta pozycja jest dla niego zbędna, na rynku znajduje się wiele wartościowszych książek biograficznych. Dla tych, którzy rozpoczynają swoją przygodę z opowieściami o polskich rodach również może być małowartościowa z powodu powierzchownego, encyklopedycznego potraktowania tematu.

Zastanawiam się zawsze po co powstają takie książki.Ta publikacja nic nie wnosi, czytając ją miałam wrażenie, że czytam streszczenia życiorysów postaci historycznych, podobnie jak czyta się streszczenia lektur na język polski. Autor w opracowaniu powołuje się na prace dużo wybitniejszych historyków jak np. Jerzy Besala, Jadwiga Dackiewicz, Trudno też zgodzić się ze...