Lato jest wyjątkową porą roku. To okres wakacyjny, czas odpoczynku od codziennych obowiązków (tych szkolnych i nakładanych przez pracę), ładowania baterii oraz czas relaksu i życia pełną piersią. Wtedy to najczęściej nawiązujemy nowe znajomości, ulegamy wakacyjnym zauroczeniom, które najczęściej kończą się wraz z nadejściem jesieni. Ale czy zawsze tak jest, że koniec wakacji równa się z końcem uczucia? Niekoniecznie.
Anna jest spokojną ambitną i mocno stąpającą po ziemi licealistką. Poznajemy ją w momencie, gdy kończy drugi rok nauki. Jej przyjaciółka, Luiza, z tejże okazji organizuje u siebie w domu imprezę, która ma być początkiem upragnionego lata. Przyjaciółki na ten czas rozstają się, Luiza jedzie do Hiszpanii, a Anna wyjeżdża do babci, która mieszka w małym miasteczku, Klonowie. A tam, „kolejne lato” zmienia się w jedno z najpiękniejszych okresów. Ta chodząca twardo po ziemi dziewczyna ulega urokowi przystojnego ratownika, Mariusza. Traci głowę do starszego od niej mężczyzny, za którym wciąż wlecze się przeszłość…
Błękitne lato jest historią nieprzemijającą. Co roku, właśnie we wakacje, większość z nas ulega wakacyjnym flirtom, zakochuje się i spędza ten cudowny czas u boku osoby, która zmienia nasz sposób postrzegania świata. Zmieniamy się, wszystko widzimy w innym świetle. To tak, jakbyśmy patrzyli na otaczającą nas rzeczywistość przez różowe okulary.
Oprócz wakacyjnego romansu, Błękitne lato porusza również temat toksycznej miłości. Była dziewczyna Mariusza, Matylda, mimo zerwania, jest w stanie walczyć o uczucie, które dawno już wygasło. Zdolna jest nawet skrzywdzić drugą, niewinną osobę, by osiągnąć swój cel. A ta przeszłość, ciągnąca się za młodym mężczyzną może zaważyć na nowej znajomości. I czy uczucie, które łączy Mariusza i Annę jest wystarczająco silne, by przetrwać burzę, która nieuchronnie nadchodzi?
Książkę bardzo przyjemnie mi się czytało. Byłam zaskoczona tym, jakie emocje i wspomnienia wywołała ta lektura Błękitne lato okazało się bramą do wspomnień, nie tyle do czasów licealnych, ale również do beztroskich wakacji, które minęły bezpowrotnie. W trakcie czytania mogłam zamknąć oczy i bez problemu wrócić do tego pięknego okresu mojego życia, gdzie moja największą bolączką było odrobienia pracy domowej na następny dzień, nauka na kartkówki i sprawdziany oraz po tym wszystkim błogiego lenistwa przez następne dwa miesiące.
Autorka wykreowała interesujące postaci, lecz zastanawiam się, czy trochę nie za nudne. Wszystkie są podobne do siebie, a jedyną, wybijającą się z tej całej historii jest Matylda. Ona tak naprawdę nadaje dynamizmu całej tej powieści. Anna wydaje się przy niej nieciekawa i mało atrakcyjna. O reszcie bohaterów nie będę wspominać, bo tak naprawdę nie wyróżniają się i nie potrafię nic ciekawego na ich temat napisać.
Co do okładki, to nie za bardzo przypadła mi do gustu (a raczej nie pasuje pasuje mi do treści, którą zdobi). Pierwsze co widzę, do twarz kobiety z katalogu makijażu ślubnego, a nie młodą i skromną dziewczynę z powieści pani Korolewicz.
Ogólnie rzecz ujmując Błękitne lato podobało mi się. Jeśli potrzebujecie, lub chcecie powrócić do czasów młodości, pierwszych wakacyjnych miłości, beztroski i radości, to ta książka jest właśnie dla was. Jestem bardzo zaskoczona całym tym letnim klimatem, który unosi się wokół tej historii. Dzięki niej, przez chwilę mogłam wymazać tę okropną pogodę za oknem, powdychać gorące powietrze i cieszyć się promieniami słońca na mojej twarzy. Nic innego nie pozostaje, jak czekać na kolejne lato, które może okazać się Twoim Błękitnym latem.

[http://dzosefinn.blogspot.com/2013/03/korolewicz-danuta-bekitne-lato.html]

Lato jest wyjątkową porą roku. To okres wakacyjny, czas odpoczynku od codziennych obowiązków (tych szkolnych i nakładanych przez pracę), ładowania baterii oraz czas relaksu i życia pełną piersią. Wtedy to najczęściej nawiązujemy nowe znajomości, ulegamy wakacyjnym zauroczeniom, które najczęściej kończą się wraz z nadejściem jesieni. Ale czy zawsze tak jest, że koniec...