"Jakie to wszystko zwyczajne, gdy patrzy się na to z boku. Jakie ponure i nie do ogarnięcia, gdy osobiście się przeżywa"

Zbiór czternastu opowiadań autorstwa Beaty Rudzińskiej opatrzony tytułem "Wszystko dla niej" to zupełnie niepozorna książeczka nieśmiało i jakby mimochodem wtapiająca się w naszą codzienność, próbująca się w niej zakorzenić - z całkiem dobrym rezultatem. Choć zawiera proste historie opisujące życiowe ludzkie dramaty - małżeńskie zdrady, rozpadające się związki, wypalające się namiętności, samotność w tłumie ludzi, poczucie zmarnowanego życia, wyalienowania, niespełnienia, pustki, a także duchowe rozterki, skrywane pragnienia i lęki, tłumione emocje lub wręcz przeciwnie, uczucia wybuchające z gwałtowną siłą, czyli wszystko to, co znamy z własnego doświadczenia i możemy odnieść do konkretnych życiowych sytuacji - nie znajdziecie w nich niczego stereotypowego i banalnego, każda z nich jest wyjątkowa i niezwykle osobista. Wrażenie to potęgują oszczędne, pełne prostoty słowa pozbawione jakichkolwiek patetycznych akcentów, idealnie skrojone na miarę codzienności, jakby przypadkiem i zupełnie nieoczekiwanie poruszające najbardziej wrażliwe struny w duszy.

Motywem przewodnim opowiadań jest kobieta, a raczej to, co sobą reprezentuje, jej szeroko pojęta natura, wielowymiarowa kobiecość. Raz jest postacią emanującą siłą i energią, potężną, władczą, zaborczą, kierującą się emocjami i pierwotnym instynktem, destrukcyjną wręcz - innym razem istotą bierną, znudzoną, obojętną, przegraną, uległą ofiarą. Spotkamy tu kobiety takie jak Nowakowa - wdowa przeżywająca żałobę po śmierci męża i dojmującą samotność; Ewę, stateczną żonę i matkę, która utknęła w koleinach szarości i rutyny i której wystarcza niewielki impuls, by podjąć działanie, dokonać w swym życiu znaczącej zmiany; nauczycielkę Barbarę, dojrzałą kobietę, której przekonaniu, że namiętność w niej dawno już wygasła zadaje kłam poznanie młodszego kolegi. W kobiecym gronie znajdziemy również pewną podpalaczkę, dla której wzniecenie pożaru własnego domu było symbolicznym aktem zerwania z dotychczasowym niespełnionym i nieudanym życiem, nieszczęśliwym małżeństwem, niezrealizowanymi marzeniami o macierzyństwie oraz kobietę, która przeświadczona, że nic dobrego już jej w życiu nie czeka, nagle znajduje zadowolenie w codzienności i zaczyna cenić to, co posiada.
Kobiecy pierwiastek pojawia się w każdym z opowiadań - czasem w roli głównej, czego dowodem są powyższe przykłady, czasem jedynie w tle, jako symbol. Substytutem kobiety staje się dmuchana lalka, postać kobieca okazuje się też być katalizatorem istotnych zmian w życiu innych ludzi (taką rolę pełni Nowakowa w życiu Pawła i Łukasza), inicjatorką nawiązywania więzi międzyludzkich (śmiertelnie chora Basia z opowiadania "Taki rok"), a nawet ofiarą marzeń o lepszym życiu (córeczka Joanny i Adama) - zawsze ma do odegrania jakąś rolę, niesie ze sobą jakieś przesłanie.

Trudno oprzeć się wrażeniu, że historie opowiedziane przez Beatę Rudzińską są porażająco smutne, przygnębiające i melancholijne, że przepełnia je uczucie beznadziei, a czytelnikowi udziela się niemoc bohaterów; nie jest to jednak bezsilność, jaką znamy z antycznych tragedii, narzucona przez los, której przeciwstawienie się jest niemożliwe. Jest to raczej bezradność, której przezwyciężenie zależy tylko od nas, którą moglibyśmy pokonać, gdybyśmy potrafili dostrzec światełko w tunelu. "Wszystko dla niej" to wzruszający, głęboko osadzony w codzienności, a zarazem zupełnie unikalny, niepospolity zbiór opowiadań, który swą wymową pozwala nabrać dystansu do życiowych niepowodzeń, jakie każdemu z nas od czasu do czasu przecież się zdarzają, a pod welonem codziennych zmartwień, rutyny i poczucia niespełnienia dostrzec błysk nadziei i wiarę w to, że nasze szczęście jest tylko w naszych rękach.
Gorąco polecam!

"Jakie to wszystko zwyczajne, gdy patrzy się na to z boku. Jakie ponure i nie do ogarnięcia, gdy osobiście się przeżywa"

Zbiór czternastu opowiadań autorstwa Beaty Rudzińskiej opatrzony tytułem "Wszystko dla niej" to zupełnie niepozorna książeczka nieśmiało i jakby mimochodem wtapiająca się w naszą codzienność, próbująca się w niej zakorzenić - z całkiem dobrym rezultatem....