Nie wątpię, że jeszcze kilkanaście lat temu, zanim komputerowy skład tekstu otworzył nieskończone możliwości przed liternikami i typografami, książka Tibora Szanto była prawdziwym objawieniem, biblią i skarbem.
Dziś - takie mam wrażenie - większa jest jest wartość historyczna niż poznawcza. Chociaż pismem interesuję się od jakiegoś czasu, lektura "Pisma i stylu" absolutnie nie wyjaśniła mi różnic w różnych typach europejskiej półuncjały, a i co do samej uncjały i kapitały miałam pewne wątpliwości. Troszkę lepiej było już przy krojach nowożytnych, ale modernistyczne znowu raczej zaciemniały obraz niż go rozjaśniały.
Ciekawym dodatkiem jest druga część tej książki - tablice i plansze prezentujące pełne "tablice znaków" różnych krojów. I znowu - przemieszane ze sobą, linearne antykwy obok szeryfowych, których nazwy i "pochodzenie" trudno w tym gąszczu znaków zlokalizować.
Elegancka, nieporęczna, trącąca myszką - bardziej jako ciekawostka lub punkt odniesienia niż źródło wiedzy czy narzędzie pracy.

Nie wątpię, że jeszcze kilkanaście lat temu, zanim komputerowy skład tekstu otworzył nieskończone możliwości przed liternikami i typografami, książka Tibora Szanto była prawdziwym objawieniem, biblią i skarbem.
Dziś - takie mam wrażenie - większa jest jest wartość historyczna niż poznawcza. Chociaż pismem interesuję się od jakiegoś czasu, lektura "Pisma i stylu"...

Dla sympatyków kaligrafii, historyków i wszystkich innych, których fascynuje zmiana wyglądu pisma na przestrzeni dziejów.

Dla sympatyków kaligrafii, historyków i wszystkich innych, których fascynuje zmiana wyglądu pisma na przestrzeni dziejów.