Już niedługo, bo 27 czerwca czeka Was premiera świetnego kryminału, w sumie musze powiedzieć, ze Wam zazdroszczę, sama chciałabym jeszcze raz czytać od nowa…
Jako wielbicielka seriali kryminalnych i powieści z tego gatunku byłam w siódmym niebie. Książkę przeczytałam w ciągu dwóch dni pracy, niecałych gdyż dziś około południa już zakończyłam lekturę czytało się szybko i przyjemnie.

Książka to pierwsza część planowanej serii o Katrine pół-Dunce i pół-Angielce psycholog, specjalizującej się w profilowaniu przestępców i ogólnie rzecz biorąc psychologii w służbie dochodzeniówce, dziewczyna staje na rozdrożu, jak się dowiemy ma za sobą traumatyczne przeżycia w przeszłości. Poznajemy ją w chwili gdy wakacjuje się w Egipcie z aktualnym mężczyzną swojego życia i zastanawia się co dalej. W tym momencie dostaje telefon od szefa kopenhaskiej dochodzeniówki, który proponuje jej pracę – marzeń, ma robić to co lubi i na dodatek ma w perspektywie ciekawy, potencjalny rozwój zawodowy. Dziewczyna się nie waha, pakuje walizki i leci do Kopenhagi, gdzie od razu po przylocie musi się zmierzyć ze sprawą morderstwa, teoretycznie nie będzie musiała się wykazać, bo wszystko szybko staje się jasne, przynajmniej tak się wydaje, na dodatek będzie musiała przekonać do siebie sceptycznych przełożonych a także zmierzyć się z demonami przeszłości… książkę czyta się tak, jakby oglądało się pierwszy odcinek fenomenalnego serialu kryminalnego, nie tracę nadziei że takowy zobaczę.

Książka – co ciekawe jest pisana przez dwóch autorów – małżeństwo, pierwszy raz czytałam kryminał pisany w taki sposób, bo z powieścią pisaną przez dwóch autorów miałam już chyba do czynienia. Nie wiem – i to chyba dobrze – kto pisał które części, wszystko jest tak spójne, tak jednolite stylowo, owszem mamy dualizm tekstowy, z jednej strony akcja dzieje się w teraźniejszości, narrator trzecio osobowy, skupiający się jednakowo na wszystkich wydarzeniach i osobach, z drugiej strony mamy retrospekcje z punktu widzenia… no właśnie, najpierw matki z depresją poporodową, która prawie topi swoje dziecko, później z perspektywy sąsiadki tej depresyjnej mamy, a później z perspektywy dziewczynki, córki która uniknęła cudem utopienia, możemy obserwować jej rozwój, bezsprzecznie patologiczny umysł tego dziecka, później młodej dziewczyny, wreszcie kobiety. Pobudza to czytelnika do myślenia jak wielki wpływ na człowieka mają te najwcześniejsze momenty, jak silnie działać mogą bodźce na umysł jeszcze niewykształcony, jak dziwną istotą jest człowiek – potrafiący wybiórczo traktować zagadnienia dobra i zła.

Dlatego nie traktuję tej książki jako zwykłego kryminału, zagadki „kto zabił”, mam szczerą nadzieję że nie będzie to jedyna książka z tej serii wydana w Polsce i że pozostałe będą tak samo dobre. Co najmniej.

Czekajcie cierpliwe do 27 czerwca, naprawdę warto, zresztą mnie nie musicie wierzyć – przekonacie się w swoim czasie.

Już niedługo, bo 27 czerwca czeka Was premiera świetnego kryminału, w sumie musze powiedzieć, ze Wam zazdroszczę, sama chciałabym jeszcze raz czytać od nowa…
Jako wielbicielka seriali kryminalnych i powieści z tego gatunku byłam w siódmym niebie. Książkę przeczytałam w ciągu dwóch dni pracy, niecałych gdyż dziś około południa już zakończyłam lekturę czytało się szybko i...