Do niedawna nie wiedziałam nawet o istnieniu pojęcia "polski kryminał skandynawski". Krzysztof Koziołek otworzył mi czytelnicze oczy na spotkaniu autorskim, a ta książka jest ilustracją do przedstawionej przez niego teorii. Nie ma co porównywać tej prozy do Larssona, bo nie o porównania tu chodzi. Mamy kawał dobrego kryminału rodzimego i to jest tu najcenniejsze. Polskie realia, polskie "bolączki", polskie nawiązania - to mi się spodobało i to sprawiło, że w końcu można nadążyć za literacką rzeczywistością. Intryga i wartka akcja wciąga od pierwszych stron. A to co cenię w książkach najbardziej, czyli "drugie dno" to w tym przypadku refleksja nad przywróceniem kary śmierci. Myślę, że nie chodzi o to, żeby czytelnika przekonać, ale żeby skłonić go do zadania pytań i spojrzenia na sprawę z kilku stron.
W książce nie zabrakło moim zdaniem słabych punktów (zbyt mocno nawiązujące do realiów nazwiska postaci - minister Żebro to raczej słaby chwyt, momentami dłużyzny wypowiedzi, w dodatku powielane - najpierw wypowiedź bohatera, później artykuł dziennikarki zawierający tę wypowiedź), ale ogólnie książka z pewnością warta przeczytania, chociażby z tego powodu, że jest to POLSKI kryminał skandynawski :) Polecam

Do niedawna nie wiedziałam nawet o istnieniu pojęcia "polski kryminał skandynawski". Krzysztof Koziołek otworzył mi czytelnicze oczy na spotkaniu autorskim, a ta książka jest ilustracją do przedstawionej przez niego teorii. Nie ma co porównywać tej prozy do Larssona, bo nie o porównania tu chodzi. Mamy kawał dobrego kryminału rodzimego i to jest tu najcenniejsze. Polskie...