Jakieś pięć lat temu obejrzałam film pod tytułem „Malowany welon” z Edwardem Nortonem i Naomi Watts w rolach głównych. Umknął mi wtedy fakt, że został on nakręcony na podstawie powieści Williama Somerseta Maugham’a. Z racji mojego bezgranicznego uwielbienia dla tego filmu, bardzo chciałam przeczytać książkę i przekonać się czy rzeczywiście jest to jeden z tych nielicznych przypadków, w których ekranizacja prześcignęła pierwowzór.

W tej powieści rozczarowało mnie to, że narrator podąża jedynie śladami Kitty, podczas gdy o poczynaniach Waltera nie mówi nic. Film wspaniale ukazuje pracę, jaką wykonał, by opanować epidemię cholery w Mei-tan-fu, a w książce temat ten potraktowany jest marginalnie. Chciałabym poznać myśli i uczucia świętego doktora Fane’a. Jeszcze większy zawód chyba sprawiło mi to, jak ułożyły się sprawy między małżonkami po wyjściu na jaw romansu Kitty. Dużo bardziej podobała mi się wersja filmowa. Powieść jednak wspaniale rozwija postać pana Woddingtona, który w tym przypadku zdecydowanie zyskuje. Również siostra Józefa dostała swoje pięć minut i okazała się bardzo sympatycznym akcentem.

Jakieś pięć lat temu obejrzałam film pod tytułem „Malowany welon” z Edwardem Nortonem i Naomi Watts w rolach głównych. Umknął mi wtedy fakt, że został on nakręcony na podstawie powieści Williama Somerseta Maugham’a. Z racji mojego bezgranicznego uwielbienia dla tego filmu, bardzo chciałam przeczytać książkę i przekonać się czy rzeczywiście jest to jeden z tych nielicznych...