Prozę Bernarda Cornwella niełatwo jest wprost zdefiniować. Autor potrafi być elastyczny i w zależności od tego, o czym akurat pisze, umie na różne sposoby dopasować swój sposób przedstawiania akcji do odpowiedniego czytelnika. Czy to powieść historyczna, kryminał czy współczesny thriller, w pisarstwie Cornwella zawsze czuć trochę świeżości, chociaż autor nie daje o sobie zapomnieć, wciąż pozostawiając pewne specyficzne elementy. Poza tym najbardziej oczywistym, będącym swoistą wizytówką autora - czyli jego doskonałym przygotowaniem merytorycznym do pisania - w jego książkach często zauważyć można pewne utarte schematy. Jednym z nich jest zgrabne wplatanie w treść książki informacji o rzeczach, które autora fascynują, które są jego pasjami i którymi chciałby podzielić się ze swoimi czytelnikami. Drugim elementem jest dobór głównego bohatera. Cornwell bardzo często obsadza główne role w swoich powieściach postaciami na pozór zwyczajnymi, często będącymi życiowymi nieudacznikami, osobami po traumatycznych przejściach, albo mrocznej przeszłości. A potem okazuje się, że bohater wcale nie jest tak zwyczajny, jak mogło się zdawać, lecz kryje w sobie całe pokłady niewykorzystanego potencjału, który musi tylko odpowiednio odkryć i użyć w odpowiednim momencie. Nie inaczej jest w przypadku powieści zatytułowanej „Lord morski”, która ukazała się niedawno nakładem wydawnictwa Bellona.

Bohaterem „Lorda morskiego” jest John Rossendale, oficjalnie hrabia Stowey, angielski arystokrata. Poza tym John to wagabunda, lekkoduch, samotnik, uciekający przed trudnymi zobowiązaniami i niesłusznymi oskarżeniami na morze, na pokładzie ukochanej łajby Sunflower. John jest żeglarzem, samotnie przemierzającym bezkresne wody oceanów, który daleko za sobą pozostawił nienawidzącą go rodzinę, podejrzliwie przyglądającą się policję i przeszłość, która nie obfituje w przyjemne wspomnienia. A także jedynego na całym świecie przyjaciela. Wszyscy, poza owym przyjacielem, odwróceni są od Johna z powodu wiszącego nad nim oskarżenia o kradzież należącego do rodziny obrazu „Słoneczniki” van Gogha. Obraz przed laty w tajemniczych okolicznościach zniknął z rodzinnej posiadłości, co spowodowało bankructwo arystokratycznego rodu. John wraca w końcu w rodzinne strony, by wbrew swej woli znowu wpaść w sam środek zamieszania, którego centralnym punktem jest wspomniany obraz. Uciekłby pewnie z powrotem na morze, by znowu zostawić wszystkie złe sprawy w tyle, gdyby na jego drodze nie stanęła pewna kobieta, która kradnie jego serce oraz kilku ludzi, którzy odebrać mu chcą znacznie więcej - życie.

„Lord morski” to dziejący się współcześnie lekki thriller, w którym to gatunku również próbował sił Bernard Cornwell. Przyznać trzeba, że to całkiem udana próba. Chociaż nie jest to opowieść mrożąca krew w żyłach swą mroczną tajemniczością, to wciąż odpowiednio trzyma w napięciu. Cornwell ma bardzo lekki styl, dzięki czemu jego powieści pochłania się szybko i przyjemnie. Poziom komplikacji opisywanej tajemnicy jest odpowiednio wyważony, wymieszany z wątkami charakterystycznymi dla innych gatunków, dzięki czemu po „Lorda” sięgnąć może szeroka rzesza czytelników - od wielbicieli klasycznego kryminału, przez fanów thrillerów i sensacji, po czytelników lubujących się w romansach oraz osoby rozmiłowane w morzu i żeglarstwie. Jak wspomniałem we wstępie, autor często wplata w książki własne pasje i tym razem na tapetę poszło żeglarstwo. Zakres fachowego słownictwa i sposób opowiadania o operowaniu łodzią jest naprawdę imponujący, nawet dla takiego szczura lądowego jak ja. Miejscami można odnieść wrażenie, że trochę tych marynistycznych ciekawostek jest zbyt wiele, a nieobyty w temacie czytelnik niewiele zrozumie z opisów poszczególnych czynności wykonywanych przez głównego bohatera. Na szczęście, fragmenty te nie przesłaniają głównego wątku, lecz stanowią tylko szczyptę dodatkowego smaku. Dla fanów żeglarstwa będą z pewnością bardzo miłym elementem. Dla pozostałych czytelników jest ciekawa zagadka, pełnokrwisty bohater, intrygująca opowieść miłosna oraz poruszające wątki lojalności rodzinnej, mocy przyjaźni i siły pieniądza.

Cała powieść, z żeglarskim żargonem włącznie, zostały sprawnie przetłumaczone przez Agnieszkę Wyszogrodzką-Gaik. Przekład ten wydaje się znacznie lepszy niż w przypadku poprzedniej tłumaczonej przez Wyszogrodzką-Gaik powieści Cornwella („Złodziej z szafotu”), gdzie dało się czuć pewną sztywność. Tym razem tłumaczce należą się gratulacje. Nie wiem, czy przekład przypadnie do gustu osobom obytym z żeglarstwem, którzy znaczenia słów takich jak kliwer, rumpel czy bom nie muszą sprawdzać w słowniku [;)], ale mnie ono przekonało. W kwestiach wydawniczych wszystko wydaje się w porządku, poza faktem, że książkę tę z niewiadomych przyczyn wydano w innym formacie niż poprzedni tytuł tegoż autora, przez co na półce tworzy się „schodek”. Dlaczego, Bellono?

Podsumowując, „Lord morski” to lekki i przyjemny thriller o żeglarskim podłożu, napisany przez solidnego i znanego autora. Myślę, że nic więcej dodawać nie trzeba, pozostaje tylko sięgnąć po książkę i poświęcić jej trochę czasu.

Paweł Kukliński