Pierwszy tom serii wojskowych powieści historycznych. Pierwszy w kolejności chronologicznej, ale wydany jako czternasty.

W tle początek czasów Napoleońskich, militarne zmagania Brytyjczyków o kolonialną dominację i kontrolę handlu w Indiach, a konkretniej kampania z 1799 r. przeciwko sułtanowi Królestwa Majsuru.

Na pierwszym planie tradycyjna historia żołnierska łącząca ludzi z marginesu społecznego na jednym biegunie i z arystokratycznej elity na drugim. Z nadal sztywną hierarchią klasową i często bezmyślną dyscypliną. Elementy powieści szpiegowskiej i wojskowej, wyczuwalny klimat Indyjskiego miasta i kolonialnych wpływów.

Postacie wyraziste, choć w większości raczej jednowymiarowe. Historia toczy się dynamicznie, stawia bohaterów w centrum wydarzeń, które pokrywają się z pobieżną lekturą na wikipedii. W moim odczuciu autorowi udało się uniknąć sztuczności, chociaż wpływ bohaterów na historię momentami balansuje na granicy przesady. Czyta się szybko, dobrze.

Z całej plejady postaci najprzyjemniej wspominam obraz postaci "negatywnych"- sadystycznego i wpół szalonego oficera czy chyba najbardziej niejednoznacznego, tytułowego Tygrysa z Majsuru.

Pierwszy tom serii wojskowych powieści historycznych. Pierwszy w kolejności chronologicznej, ale wydany jako czternasty.

W tle początek czasów Napoleońskich, militarne zmagania Brytyjczyków o kolonialną dominację i kontrolę handlu w Indiach, a konkretniej kampania z 1799 r. przeciwko sułtanowi Królestwa Majsuru.

Na pierwszym planie tradycyjna historia żołnierska łącząca...

Było tak jak się spodziewałem. Czyli, że książka nie porwała mnie, znudziła, a cały czas miałem wrażenie, że jakbym czytał ją mając lat kilkanaście, to bym się zachwycił niczym serią o Tomku Wilmowskim. Takie trochę dla chłopców, słabe, naiwne,,,kanciaste" dialogi. Niedoczytane...

Było tak jak się spodziewałem. Czyli, że książka nie porwała mnie, znudziła, a cały czas miałem wrażenie, że jakbym czytał ją mając lat kilkanaście, to bym się zachwycił niczym serią o Tomku Wilmowskim. Takie trochę dla chłopców, słabe, naiwne,,,kanciaste" dialogi. Niedoczytane...

Richard Sharpe, to prosty żołnierz służący w 1799 roku w Armii Imperialnej w Indiach. Jak wielu jego towarzyszy marzy o ucieczce, ucieczce od trudów żołnierskiego życia i wyjątkowo okrutnego sierżanta. Nie chce uciec sam, chce do tego namówić piękną wdowę, w której się zakochał. Jego kłopot polega na tym, że sierżant Hakeswwill ma ochotę zarobić na wdziękach pięknej Mary. Sierżant prowokuje bójkę i Sharpe zostaje skazany na dwa tysiące batów. Nieoczekiwanie, w połowie egzekucji, Richard zostaje wezwany do generała.
Tak się zaczyna szpiegowska służba Richarda Sharpea.
Powieści Bernarda Cornwella mają to coś, trudno się od nich oderwać. Tłem akcji są autentyczne, historyczne działania wojskowe. Wiele występujących postaci jest autentycznych a historia fikcyjnego Sharpea pięknie łączy prawdę z wyobraźnią autora.
Książki Cornwella mają okropna wadę: czyta się je zbyt szybo, cieszy mnie tylko to, że jest ich dużo.
Polecam, ale radzę ostrzec rodzinę, że jesteście baaardzo zajęci.

Richard Sharpe, to prosty żołnierz służący w 1799 roku w Armii Imperialnej w Indiach. Jak wielu jego towarzyszy marzy o ucieczce, ucieczce od trudów żołnierskiego życia i wyjątkowo okrutnego sierżanta. Nie chce uciec sam, chce do tego namówić piękną wdowę, w której się zakochał. Jego kłopot polega na tym, że sierżant Hakeswwill ma ochotę zarobić na wdziękach pięknej Mary....

Przeczytałem wszystkie dostępne w Polsce części "Kampanii Sharpe'a", co samo w sobie już sugeruje, że opinia będzie pozytywna. Istotnie, Cornwell pisze w sposób, który bardzo mi odpowiada. To przyjemna, lekka, ale sprawnie pisana beletrystyka. Zarówno tu, jak i w innych książkach (Trylogia Arturiańska, Wojny Wikingów czy Trylogia Św. Graala) autor wykazuje się imponującą znajomości epoki i zdarzeń, które opisuje. Prócz tego "trzyma poziom", w cyklu nie ma książek słabszych, które rozczarowują. Przyjemna i wciągająca lektura, z malowniczymi i sugestywnymi opisami batalistycznymi. Cornwell czasem popada w lekki schematyzm, ale i tak polecam tego autora.

Przeczytałem wszystkie dostępne w Polsce części "Kampanii Sharpe'a", co samo w sobie już sugeruje, że opinia będzie pozytywna. Istotnie, Cornwell pisze w sposób, który bardzo mi odpowiada. To przyjemna, lekka, ale sprawnie pisana beletrystyka. Zarówno tu, jak i w innych książkach (Trylogia Arturiańska, Wojny Wikingów czy Trylogia Św. Graala) autor wykazuje się imponującą...

Po obejrzeniu filmów przyszła kolej na książki. Bardzo pasjonująca lektóra. Polecam

Po obejrzeniu filmów przyszła kolej na książki. Bardzo pasjonująca lektóra. Polecam

Końcówka XVIII wieku, Indie. Wojska brytyjskie stoją naprzeciw oddziałów cesarza Tipu, wspieranego przez wojska francuskie. W szeregach czerwonych kubraków można znaleźć wielu ciekawych ludzi. Bardzo często w ramiona armii szli ludzie, którzy uciekali przez ciężką ręką prawa, a prawo królewskie w Anglii było bardzo wymagające dla tych, którzy nie mogli się schować za fortuną. Richard Sharpe znalazł schronienie w wojsku i się tam bardzo dobrze zadomowił. To obrotny i zdolny młody człowiek, swoją zdolnością przeżycia mogący zaszokować nawet Harry'ego Hole. Historie nie lubią zbytniej sielanki, więc aby nie było za słodko, na scenę wkracza sierżant Hakeswill, którzy zionie czystą nienawiścią do naszego bohatera. Hakeswill, jako klasyczny karierowicz, dla którego stopień sierżanta to złapana boska pięta, dąży do pozbycia się Sharpe'a który poza swymi atrybutami dobrego żołnierza, ma to szczęście, czy też nieszczęście, że jest w dobrych stosunkach z wdową po jednym z żołnierzy, Mary. Do dziewczyny chciałoby się dobrać kilku wojskowych wyższych stopniem, ale na drodze staje właśnie Sharpe, który się chce z nią ożenić. W wyniku sieci intryg nasz nieszczęsny bohater zostaje obity batem, wysłany na tajną misję, a po wielu różnych przygodach musi nawet stanąć oko w oko z tygrysem. Książka jest świetną lekturą przygodową. Napisana lekkim językiem, ale doskonale przekładającą na laicki terminologię wojskową. Kwestie taktyczne są przedstawiane w sposób czytelny i zrozumiały. Żałuję, że nie trafiłem na tego autora wcześniej.

Końcówka XVIII wieku, Indie. Wojska brytyjskie stoją naprzeciw oddziałów cesarza Tipu, wspieranego przez wojska francuskie. W szeregach czerwonych kubraków można znaleźć wielu ciekawych ludzi. Bardzo często w ramiona armii szli ludzie, którzy uciekali przez ciężką ręką prawa, a prawo królewskie w Anglii było bardzo wymagające dla tych, którzy nie mogli się schować za...

Nie lubię czytać książek po tym jak oglądałam film nakręcony na ich podstawie, zwłaszcza jeśli jest to jedna z moich najulubieńszych serii filmów. Tutaj zrobiłam wyjątek i nie zawiodłam się... Kocham Sharpe's od dziecięcych lat, a po przeczytaniu Tygrysa, jeśli to w ogóle możliwe, lubię go jeszcze bardziej.:-)
Jak na Cornwella przystało akcja jest wartka i całkowicie wciągająca. A bohater, no cóż, jest BOHATEREM :-) Nie wynudziłam się, z napięciem czekałam rozwiązania, chociaż i tak wiedziałam, że będzie na korzyść Richarda. Polecam dla tych co oglądali i dla tych, którzy nigdy o Nim nie słyszeli, bo wart jest poznania :-)

Nie lubię czytać książek po tym jak oglądałam film nakręcony na ich podstawie, zwłaszcza jeśli jest to jedna z moich najulubieńszych serii filmów. Tutaj zrobiłam wyjątek i nie zawiodłam się... Kocham Sharpe's od dziecięcych lat, a po przeczytaniu Tygrysa, jeśli to w ogóle możliwe, lubię go jeszcze bardziej.:-)
Jak na Cornwella przystało akcja jest wartka i całkowicie...

Postać Richarda Sharpe'a znana mi była tylko z serii filmów z Seanem Bean'em w roli głównej. Postanowiłem więc zapoznać się z literackim pierwowzorem. W "Tygrysie..." Sharpe jest szeregowcem w armii brytyjskiej stacjonującej w Indiach. W wyniku prowokacji przełożonego zostaje skazany na ciężką chłostę. Jedyną szansą na ocalenie jest udział w tajnej misji. Sharpe wraz z jednym z oficerów musi dostać się do twierdzy Seringapatam siedziby sułtana Tipu i zbadać jej słabe strony. Książkę czytało mi się świetnie. Główny bohater jest ciekawą postacią, którą można polubić. Autor zadbał o dość wierne opisy batalistyczne. Nie zabrakło też odrobiny humoru zwłaszcza na płaszczyźnie relacji między Sharpe'm a młodym oficerem, z którym przyszło mu współpracować. Na pewno sięgnę po kolejne części przygód tego bohatera.

Postać Richarda Sharpe'a znana mi była tylko z serii filmów z Seanem Bean'em w roli głównej. Postanowiłem więc zapoznać się z literackim pierwowzorem. W "Tygrysie..." Sharpe jest szeregowcem w armii brytyjskiej stacjonującej w Indiach. W wyniku prowokacji przełożonego zostaje skazany na ciężką chłostę. Jedyną szansą na ocalenie jest udział w tajnej misji. Sharpe wraz z...

Moje pierwsze książkowe spotkanie z Richardem Sharpem. Mamy rok 1799. Armia Brytyjska wraz ze sprzymierzonymi Sipajami i Hindusami walczy z sułtanem Tipu, którego wspierają Francuzi. Sharp ma dostać sie do twierdzy Seringapatam i odszukać brytyjskiego szpiega, którego sułtan uwięził. Dużym plusem książki są sceny batalistyczne. Świetne!!! Można aż poczuć zapach prochu unoszący się w powietrzu.

Moje pierwsze książkowe spotkanie z Richardem Sharpem. Mamy rok 1799. Armia Brytyjska wraz ze sprzymierzonymi Sipajami i Hindusami walczy z sułtanem Tipu, którego wspierają Francuzi. Sharp ma dostać sie do twierdzy Seringapatam i odszukać brytyjskiego szpiega, którego sułtan uwięził. Dużym plusem książki są sceny batalistyczne. Świetne!!! Można aż poczuć zapach prochu...

Solidna dawka sensacji osadzonej na przełomie XVIII i XIX wieku. Tygrys ma praktycznie wszystko, czego potrzeba - wartką akcję, pieczołowicie opisane batalie i... nieco zbyt wyidealizowanego bohatera. Sama świadomość, że Sharpe przeżył kilkanaście powieści pozbawia pazura prozę Cornwella. Pewna nienaruszalność bohatera rzutuje bowiem na odbiór całości. Pomimo przeróżnych tarapatów Sharpe zawsze wychodzi praktycznie cało z każdej opresji - więcej tu Jamesa Bonda, niż Szeregowca Ryana.

Solidna dawka sensacji osadzonej na przełomie XVIII i XIX wieku. Tygrys ma praktycznie wszystko, czego potrzeba - wartką akcję, pieczołowicie opisane batalie i... nieco zbyt wyidealizowanego bohatera. Sama świadomość, że Sharpe przeżył kilkanaście powieści pozbawia pazura prozę Cornwella. Pewna nienaruszalność bohatera rzutuje bowiem na odbiór całości. Pomimo przeróżnych...