Przerażające w tej książce nie są wyszukane metody tortur czy nawet dwulicowość głównego bohatera, lecz fakt, że krzywdzi on ludzi w subtelny, w sumie, nietypowy sposób, nieznany mi z kontaktu z innymi fikcyjnymi psychopatami. Najbardziej działają na wyobraźnię nie jego sposoby dręczenia ofiar, wstrzykiwanie kwasu do kremów czy nacieranie ubrań pokrzywą, lecz warunki, w jakich jego prześladowanie ma miejsce. Cillian, konsjerż, narusza prywatność, a może nawet trafniej byłoby powiedzieć, intymność, pozbawiając lokatorów ich azylu, jakim jest mieszkanie, w momencie, kiedy stają się najbardziej bezbronni. Łatwość, z jaką Cillianowi udaje się dyskretnie znaleźć kryjówkę i zadomowić w cudzym domu, może przerażać. Wydaje się nieprawdopodobne, nie zauważyć obecności intruza w własnym mieszkaniu, a jednak podczas czytania wielokrotnie złapałam się na tym, że także w moim otoczeniu są, podobnie jak w powieści, zakamarki, na które zwykle nie zwracam uwagi. Nawet we własnym domu nie jesteśmy w stanie mieć wszystkiego pod kontrolą.
Książka jet napisana prostym językiem, konkretnie, opisuje jedynie to, co niezbędne. Nie jest to jakaś wyjątkowa cecha powieści, ale w przypadku "Kiedy śpisz" to bardzo istotny atut. Prostota, z jaką narrator opisuje poczynania Cilliana, sprawia, że jego postępowanie, powtarzane każdego dnia, staje się dla nas, tak jak dla głównego bohatera powieści, czymś naturalnym, codzienną rutyną, bez względu na to, czy jest to sprzątanie czekoladowej polewy ciastka z marmuru, czy usypianie ulubionej lokatorki chloroformem.

Przerażające w tej książce nie są wyszukane metody tortur czy nawet dwulicowość głównego bohatera, lecz fakt, że krzywdzi on ludzi w subtelny, w sumie, nietypowy sposób, nieznany mi z kontaktu z innymi fikcyjnymi psychopatami. Najbardziej działają na wyobraźnię nie jego sposoby dręczenia ofiar, wstrzykiwanie kwasu do kremów czy nacieranie ubrań pokrzywą, lecz warunki, w...