Po pierwszym tomie który był całkiem dobry postanowiłam kontynuować tom 2.
Autorzy wykonali kawał dobrej roboty. W pierwszym tomie przedstawili wszystkie postacie więc w drugim można było od razu przejść do rzeczy.
Każda osobowość została rozwinięta a odnośnie niektórych zmieniłam zdanie.
- Sebastian Bergman jakby mniej denerwujący choć nie wierzę w jego przemianę w kogoś lepszego (może postąpi ona w następnych tomach). Nie było mi go żal gdy koledzy z niego kpili.
- Vanja zaczęła mnie wkurzać zbytnią pewnością siebie i niekiedy dziecinnością. Czyżby wygrywały więzy rodzinne?
- Haraldsson- o ile w 1 tomie było mi go trochę żal, tak w drugim stwierdziłam że to palant do kwadratu, który ma chyba więcej szczęścia niż rozumu.
- kobiety Bergmana- nie wiem skąd na świecie tyle natrętnych kobiet które wszystko rozumieją na opak... co niekiedy bywa zabawne.
Postacie morderców bardzo ciekawe. Nie wiem skąd autorzy czerpali pomysły aby ich dzieciństwo przedstawić w tak pokrętny sposób, który jednocześnie ukształtował ich osobowości i mordercze skłonności.
Śledztwo tak interesujące i wciągające że czytelnik czuje się jak duch który chodzi za opisywanymi postaciami i uczestniczy w ich życiu oraz w szukaniu mordercy. Napięcie maksymalne w pewnych momentach... a tego właśnie brakowało mi w części 1.
Zakończenie nie rozczarowuje ale też nie zaskakuje bo jest happy end plus dodatek świadczący o kontynuacji w następnym tomie.
Powtórzę ponownie- kawał dobrej roboty i tylko czytać tom 3.

Po pierwszym tomie który był całkiem dobry postanowiłam kontynuować tom 2.
Autorzy wykonali kawał dobrej roboty. W pierwszym tomie przedstawili wszystkie postacie więc w drugim można było od razu przejść do rzeczy.
Każda osobowość została rozwinięta a odnośnie niektórych zmieniłam zdanie.
- Sebastian Bergman jakby mniej denerwujący choć nie wierzę w jego przemianę w kogoś...