„Potem” to już moje drugie spotkanie z panią Lupton – jej pierwsza debiutancka powieść „Siostra” bardzo przypadła mi do gustu i odebrałam ją jak najbardziej pozytywnie. „Potem” choć z pozoru podobna, różni się od pierwszej powieści autorki. Lecz czy jest równie dobra?

Gracie jest szczęśliwą żoną i matką dwójki dzieci – Jennifer i Adama. W pewien słoneczny dzień w szkole odbywają się zawody sportowe, a tego samego dnia jej młodszy syn obchodzi swoje ósme urodziny. Siedemnastoletnia Jenny postanawia trochę zarobić jako pielęgniarka. I tak, podczas gdy cała szkoła bawi się na dworze, dziewczyna musi siedzieć na ostatnim piętrze i obserwować czy nic złego czy niebezpiecznego się nie dzieje. Nagle wybucha pożar. Przerażona Gracie biegnie po swoją córkę. Wchodzi w płomienie i drażniący dym, aby uratować swoje dziecko. Obie lądują nieprzytomne w szpitalu, ale potrafią ‘wyjść’ ze swoich ciał. Okazuje się, że pożar szkoły nie był przypadkiem, a celowym podpaleniem. Ktoś chciał zrobić krzywdę Jennifer.. Jak odkryć prawdę?

Okazuje się, że Rosamund Lupton jest mistrzynią wodzenia czytelnika za nos. Razem z bohaterkami błądzimy między prawdą i kłamstwem, zastanawiając się kto może być przestępcą. A na koniec okazuje się, że wszystkie nasze przypuszczenia są i tak mylne, bo sprawca jest całkiem inny. Autorka w genialny sposób zaplanowała całą fabułę i akcję, książkę świetnie się czyta i nie można się od niej oderwać.

Świetnie zostali wykreowani bohaterzy książki. Każdy z nich jest innym charakterem. Na początku są tajemniczy i niewiele o nich wiemy, ale z każdym rozdziałem dowiadujemy się o nich coraz więcej. Każda postać jest dopracowana i nie brakuje w nich nic – są dokładnie tacy, jak sobie ich wyobrażamy, a ich zachowanie nie jest w żadnym momencie przesadzone czy nienaturalne.

Fabuła jest genialnie skonstruowana. Trudno się domyślić zakończenia, a pomysł z pewnością jest niebanalny. Za sprawą powieści Rosamund Lupton z pewnością nie raz jeszcze sięgnę po thriller. Oryginalna jest z pewnością forma powieści – główna bohaterka – Gracie – zwraca się do swojego męża. Ona sama w śledztwie nie może nic zdziałać, bo jest ‘duchem’, ale obserwuję całą sytuację i opowiada ją mężowi. Raczej w książkach nie spotykamy się z taką formą, a jest to zabieg bardzo ciekawy, który zapada w pamięć.

Zarówno „Siostra”, jak i „Potem” Rosamund Lupton oczarowują językiem jakim są napisane, stylem pisania autorki i niezwykłym pomysłem. Nie można się od nich oderwać i świetnie wypełniają czas. Choć nie są to łatwe i przyjemne książki, warto się z nimi zapoznać. Na pewno nie będziecie żałować!

6/6
9/10

„Potem” to już moje drugie spotkanie z panią Lupton – jej pierwsza debiutancka powieść „Siostra” bardzo przypadła mi do gustu i odebrałam ją jak najbardziej pozytywnie. „Potem” choć z pozoru podobna, różni się od pierwszej powieści autorki. Lecz czy jest równie dobra?

Gracie jest szczęśliwą żoną i matką dwójki dzieci – Jennifer i Adama. W pewien słoneczny dzień w szkole...