Według recenzji z okładki ta książka została nagrodzona przez National Geographic Traveler za przedstawienie “nieznanego oblicza Stanów Zjednoczonych”. Po naprawdę solidnym zastanowieniu mogę przyznać, że tajniki pracy kasyna były dla mnie nowością. Cała reszta dziennika z podróży po południowych stanach Ameryki bardziej przypomina wycieczkę japońskich turystów niż spokojne kontemplowanie przyrody. Aż się chce zacytować fragment wiersza Tuwima “A skądże to, jakże to, czemu tak gna”?. Cała masa zdjęć, które, niestety, są niespecjalnej jakości, robionych w pośpiechu, ponieważ napięty plan podróży zmusza do obejrzenia w biegu, niemalże nie wysiadając z samochodu, jeszcze jednego parku narodowego czy kasyna. O dziwo, zachłyśnięcie się autora blichtrem jest dużo większe niż cudami natury. Większość “przygód” autora, to wynik braku przygotowania do eskapad, na przykład brak odpowiedniego obuwia lub jazda na granicy wytrzymałości organizmu kierowcy. Czy warto się tym chwalić? Rozczarowuje również warsztat literacki. Zdania typu: “Można (...) zamieszkać w hotelu, gdzie będąc obsługiwanym przez Myszkę Miki, zapomnieć o bożym świecie” nie są wcale rzadkością. Generalnie autor lubuje się w krótkich zdaniach i równoważnikach zdań, co z reguły jest zaletą, ale w tym wypadku trochę przypomina listę zakupów. Informacje podawane w książce to wiedza elementarna, którą powinni posiadać uważni absolwenci szkoły podstawowej lub obszerne cytaty z książki Łysiaka pt: “Asfaltowy saloon”. Jednym słowem do przekartkowania, lecz nie wnikliwej lektury.

Według recenzji z okładki ta książka została nagrodzona przez National Geographic Traveler za przedstawienie “nieznanego oblicza Stanów Zjednoczonych”. Po naprawdę solidnym zastanowieniu mogę przyznać, że tajniki pracy kasyna były dla mnie nowością. Cała reszta dziennika z podróży po południowych stanach Ameryki bardziej przypomina wycieczkę japońskich turystów niż spokojne...