Wiedziałam, że ta książka bardzo mi się spodoba, wiedziałam to już dzięki cytatom z dekadenckich fanpejdży, a później dzięki graniu na Gamecubie (oczywiście prędzej bym się spodziewała, że Kaśka będzie nawalała na PlayStation, a tu taka niespodzianka!). Do tego kiedy czytałam "Zrób mi jakąś krzywdę", zaczęłam w myślach opisywać swoje prozaiczne czynności czerpiąc ze stylu, w którym powieść została napisana. Czy też tak macie?

Każdy może mieć różne zdanie co do miłości dwudziestopięcioletniego faceta do piętnastolatki, ale spokojnie - nie ma tu żadnych inspiracji nobakowską "Lolitą"; a kiedy przy lekturze dotrzecie do tych często cytowanych fragmentów o całowaniu w cipkę i w duszę, nie powinniście być zgorszeni, bo one przyjdą w tak naturalny sposób; to nie będzie obrzydliwy, dorosły facet, do tego student prawa (!), chcący wykorzystać niewinną dziewczynkę, wcale a wcale. Zobaczycie, że to Dawid potrzebuje opieki, ale i tak pragnie zaopiekować się tą... dziwną dziewczyną. Trudno mi opisać Kaśkę, chyba po prostu jest jak wiele piętnastolatek.
Nie tylko gracze mogą uśmiechać się podczas lektury - w treści natrafimy na kilka pięknych utworów ("Black" Pearl Jamu, "Where Is My Mind" Pixies), akcja zaprowadzi nas także na rockowy festiwal i do Pokoju Pamięci PRL-u.
Trudno mi dokładnie opisywać tę książkę, ale sądzę, iż jeśli kogoś zaitrygowały cytaty z niej, to powinien ją przeczytać. Trafi i do piętnastolatki, i do dwudziestopięcioletniego studenta. Ja zaś będę polowała na kolejne pozycje Żulczyka, skoro potrafił napisać tak niesamowity debiut!

Wiedziałam, że ta książka bardzo mi się spodoba, wiedziałam to już dzięki cytatom z dekadenckich fanpejdży, a później dzięki graniu na Gamecubie (oczywiście prędzej bym się spodziewała, że Kaśka będzie nawalała na PlayStation, a tu taka niespodzianka!). Do tego kiedy czytałam "Zrób mi jakąś krzywdę", zaczęłam w myślach opisywać swoje prozaiczne czynności czerpiąc ze stylu,...