Jestem fanką barwnego języka literackiego dlatego ta pozycja pod względem sposobu pisania mnie nie zachwyciła choć rozumiem, że wybór prostego języka może być uzasadniony w tym wypadku. Poza tym ta opowieść dotknęła mnie dogłębnie. Przejął mnie los ludzi nie mających nic, a przybywających na farmę tylko po to aby zarobić i od razu wydać wszystko na przyjemności. Dobiła mnie dola czarnego Crooks'a, który poprzez kolor swojej skóry został już w dzieciństwie napiętnowany. Zasmucił mnie los żony Curley'a, która nie mogła się spełnić jako aktorka, a żyła życiem, którego nienawidziła. Czuję, że wszystkie postacie z tej książki nosiły na sobie piętno samotności. Uporczywie próbowały nawiązać kontakt, nie stracić go. Ta powieść pokazuje także siłę oddziaływania uprzedzeń. Bohaterowie bardzo szybko oceniają innych.
Lennie to oczywiście najciekawszy bohater. Niezdarny, silny i umysłowo ograniczony, a jednak pełen ciepłych uczuć oraz nieszczęśliwy. Przy końcówce książki ledwo powstrzymałam łzy. Bardzo żałuję, że Georgowi, Lenniemu i Candy'emu nie udało się osiągnąć tego co zamierzali. Niestety wyczułam w tym przytłaczającą rzeczywistość. Przecież bardzo często się tak zdarza. Ktoś coś planuje, czeka, ma nadzieję, a potem nie z jego winy wszystko się kończy. Niezwykle wyraziste i smutne było zachowanie Candy'ego, kiedy dowiedział się o postępku Lenniego. Mężczyzna próbował obronić resztki tego o czym marzył. Przecież pomysł był tak piękny...

Polecam aczkolwiek powieść potrafi sponiewierać jeśli człowiek zacznie ją analizować.

Jestem fanką barwnego języka literackiego dlatego ta pozycja pod względem sposobu pisania mnie nie zachwyciła choć rozumiem, że wybór prostego języka może być uzasadniony w tym wypadku. Poza tym ta opowieść dotknęła mnie dogłębnie. Przejął mnie los ludzi nie mających nic, a przybywających na farmę tylko po to aby zarobić i od razu wydać wszystko na przyjemności. Dobiła mnie...