Okazuje się że książek/prac opartych na wspomnieniach lekarzy jest znacznie więcej. Niektóre sklasyfikowano pod kątem specjalizacji (np. chirurgicznej lub położniczej). Wszystko to jest dla mnie niezmiernie ciekawe, bo zawsze interesowałam się tym tematem. W „Pamiętnikach lekarzy” zebranych przez Jana Borowskiego nie chodzi jednak o medycynę sensu stricte, a raczej o podejście społeczeństwa lat trzydziestych ubiegłego wieku do lecznictwa społecznego funkcjonującego pod postacią Kas Chorych oraz i ich świadomości medycznej. Roi się w niej od przykładów uprzedzeń, zabobonów i prymitywnych metod „leczniczych” stosowanych przez tzw. mądrych i wszelkiej maści innych znachorów często_gęsto szafujących życiem ludzkim z tragicznym finałem. Czytając książkę byłam pod wrażeniem umiejętności pisarskich i opisowych lekarzy. Piszą pięknie, używają ładnego języka, choć starają się przytaczać wyrażenia prostego ludu.
Książka przybliża tamte czasy i pozwala docenić postęp medyczny i powszechny dostęp do lecznictwa. Wzruszałam się nieco czytając znane nazwy poznańskich dzielnic, które kiedyś były zapadłymi wsiami. Niemal stuletnia przeszłość wydaje się tak bliska i tak daleka jednocześnie.
Polecam wszystkim ciekawym tego tematu.

Okazuje się że książek/prac opartych na wspomnieniach lekarzy jest znacznie więcej. Niektóre sklasyfikowano pod kątem specjalizacji (np. chirurgicznej lub położniczej). Wszystko to jest dla mnie niezmiernie ciekawe, bo zawsze interesowałam się tym tematem. W „Pamiętnikach lekarzy” zebranych przez Jana Borowskiego nie chodzi jednak o medycynę sensu stricte, a raczej o...