Od czasu "Lekarza wojennego" Davida Notta dawni nie czytałem tak rewelacyjnej książki. Wręcz fenomenalnej, mógłbym rzec. Mimo że, autor nie używa wysublimowanego słownictwa to najważniejsze jest to, że wydarzenia zrelacjonował bardzo rzetelnie. Opisy chirurgicznych przypadków miejscami są bardzo drastyczne. Dodatkowo możemy się sporo ciekawych rzeczy o Czeczenii i samych Czeczenach dowiedzieć. Książka wciąga i to bardzo. Autor rzeczowo opisał brutalność ruskiej swołoczy podczas obu wojen w Czeczenii, a przytoczona masakra w Samaszkach jest bardzo zbliżona do wydarzeń w Buczy. Generalnie to co opisał Bajev właśnie dzieje się za naszą granicą z Ukrainą. Daje do myślenia...

Od czasu "Lekarza wojennego" Davida Notta dawni nie czytałem tak rewelacyjnej książki. Wręcz fenomenalnej, mógłbym rzec. Mimo że, autor nie używa wysublimowanego słownictwa to najważniejsze jest to, że wydarzenia zrelacjonował bardzo rzetelnie. Opisy chirurgicznych przypadków miejscami są bardzo drastyczne. Dodatkowo możemy się sporo ciekawych rzeczy o Czeczenii i samych...

Książkę kupiłam przypadkiem na kiermaszu. Okazało się, że to jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w życiu. Pełna empatii, emocji, opowieść o prawdziwym piekle na ziemii i odwadze, honorze i tradycji. Czytając ją byłam bardzo poruszona, takie lektury otwierają oczy na istotne rzeczy w życiu. Gorąco polecam.

Książkę kupiłam przypadkiem na kiermaszu. Okazało się, że to jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w życiu. Pełna empatii, emocji, opowieść o prawdziwym piekle na ziemii i odwadze, honorze i tradycji. Czytając ją byłam bardzo poruszona, takie lektury otwierają oczy na istotne rzeczy w życiu. Gorąco polecam.

Chassan Bajew urodził się 4 kwietnia 1963 w Ałchan-Kala w Czeczeńsko-Inguskiej ASRR, niedaleko Groznego.
Jako dziecko był chorowity i lekarstwem na problemy ze zdrowiem miało być wyczynowe uprawianie sportu. Był mistrzem świata w sambo, osiągnął także czarny pas w judo. Z czasem zrezygnował z ambicji sportowych, poświęcając się medycynie. W 1985 ukończył studia w Instytucie Medycznym w Krasnojarsku, a następnie podjął specjalizację w zakresie chirurgii plastycznej. Powrócił do Czeczenii w 1988, gdzie z powodzeniem wykonywał swój zawód. W początkach lat 90. wyjechał do Moskwy, aby doskonalić swoje umiejętności. Wśród jego pacjentów były zarówno ofiary wypadków, jak też cudzoziemcy, którzy przyjeżdżali do Rosji na operacje plastyczne. W przededniu wojny rosyjsko-czeczeńskiej, w sierpniu 1994 ponownie powrócił do kraju. Po zniszczeniu przez rosyjskie bomby szpitala w Groznym przeniósł się do rodzinnej Ałchan Kala i tam zaczął operować w prowizorycznej klinice.
W czasie II wojny czeczeńsko-rosyjskiej, w latach 1999-2000 był jedynym profesjonalnym chirurgiem w stolicy Czeczenii - Groznym. W tym czasie był zmuszony do wykonywania kilkudziesięciu operacji dziennie, w tym amputacji i trepanacji czaszki.

W 2000 roku udało mu się zbiec do USA, gdzie mieszka z żoną i sześciorgiem dzieci.

Tak naprawdę zanim doszło do konfliktu zbrojnego mało kto słyszał o tym zakątku świata, leżącym na Północnym Kaukazie. Chassan Bajew szczegółowo nakreśla historię swojego kraju cofając się aż do XVI wieku. Później dość dokładnie opisuje swoje dzieciństwo, lata młodzieńcze, rodzinę, zwyczaje, tradycje, obyczaje obowiązujące w jego społeczności.

Po wszystkich trudach, których miał bezliku, borykając się ciągle z brakiem pieniędzy, biedą, przeciwnościami losu, nareszcie przyszła chwila wytchnienia. Praca, rodzina i zdawałoby się szczęśliwe życie. Do czasu…

Nikt nie spodziewał się ataku na Grozne. Owszem konflikt był, ale żeby wysyłać samoloty, czołgi, żeby zrównać miasto z ziemią. Tego w najczarniejszych scenariuszach mieszkańcy nie przewidywali.

Autor pomiędzy bombardowaniami prowadził pamiętnik, zapisując wszystkie bieżące wydarzenia. Godzina po godzinie notował wszystko ze szczegółami, posługując się skrótami i szyfrem, w obawie przed przechwyceniem zapisków przez wroga.
Unikając stereotypów i ocen politycznych, chciał objawić światu prawdę i okrucieństwo wojny, cierpienie jakiego doznali zwykli ludzie ze strony Rosjan. Przeciwstawić się kłamstwu jakie rozpowszechniali wysoko postawieni rosyjscy polityce, twierdząc publicznie , że nalotów na Czeczenię nie ma, gdy tymczasem za ich plecami aż grzmiało od wybuchów.

W ogóle to nie mogę wyjść z podziwu jakim człowiekiem jest nasz bohater, autor książki. Niezwykle pracowity, ambitny, wychowany w bardzo rygorystycznych warunkach, pod okiem radykalnego w postępowaniu ojca, dążący z wielkim uporem do zrealizowania swoich marzeń, rodzinny, bez zastanowienia, analizowania pomagający każdemu człowiekowi, bez różnicy czy to był swój czy wróg. Uważał, że nie po to składał Przysięgę Hipokratesa, aby dzielić ludzi na tych których leczyć, a którym odmówić pomocy ze względu na wiarę, rasę czy poglądy polityczne.. Z tego też powodu prześladowany po wojnie musiał zbiec z kraju. Niezwykle zaradny, odważny, mężny, przedsiębiorczy, brawurowy, a przy tym wszystkim pokorny wobec swojego boga Allaha. Modlił się i wierzył, że on czuwa nad nim. Wiecie brakuje mi słów. To trzeba przeczytać, żeby zobaczyć kim jest Chassan Bajew. Niestety i jego po wszystkich przejściach dopadł posttraumatyczny zespół zaburzeń i depresja.

Początek książki może lekko nużący, więcej historii niż akcji, ale po kilkudziesięciu stronach nie da się oderwać od czytania. Gdyby nie to, że wiem, że autor żyje i ma się dobrze, to nie wiem jak bym przebrnęła przez kolejne rozdziały. Jego życie za każdym razem było w niebezpieczeństwie. Liczne, niebezpieczne akcje, w których brał udział, powodowały że książkę czytałam na jednym wdechu. Autor relacjonował akcje w taki sposób jakbym była naocznym świadkiem wszystkich wydarzeń. Dodatkowo opisywał życie swojej rodziny i innych ludzi, którzy mierzyli się z okrucieństwem wojny. Głód, brak prądu, smród spalonych lub zgniłych ciał…śmierć, śmierć ,śmierć…na każdym kroku.

Kilka czaro- białych fotografii dołączonych do treści ułatwia zapoznanie się z treścią. Wszak gdy wiemy jak ktoś wygląda, łatwiej się o nim czyta określone treści.

Chciałam powiedzieć, że to jedna z najlepszych przeczytanych przeze mnie książek w tym roku. Na 10 możliwych gwiazdek daję 20 😊😊

Ciężki temat, ale jak zwykle potrzebny, żeby o nim pisać. Ku pamięci wszystkim poległym, ku przestrodze do czego prowadzi wojna i przede wszystkim, aby ujawniać obłudę ludzi zajmujących wyższe stanowiska, dla których często nie liczy się ten zwykł człowiek, mieszkaniec tej czy innej wioski lub miasta. Tylko władza i pieniądze…

Polecam!!!

Chassan Bajew urodził się 4 kwietnia 1963 w Ałchan-Kala w Czeczeńsko-Inguskiej ASRR, niedaleko Groznego.
Jako dziecko był chorowity i lekarstwem na problemy ze zdrowiem miało być wyczynowe uprawianie sportu. Był mistrzem świata w sambo, osiągnął także czarny pas w judo. Z czasem zrezygnował z ambicji sportowych, poświęcając się medycynie. W 1985 ukończył studia w Instytucie...

Jedna z lepszych książek, jakie przeczytałem na temat wojny w Czeczenii.
Jest to osobisty pamiętnik Hassana Baieva, czeczeńskiego chirurga, który pracował w szpitalu polowym podczas dwóch wojen czeczeńskich. Były to jedne z bardziej krwawych konfliktów ostatnich lat. Opisuje zarówno bezprawie i łamanie praw człowieka przez armię rosyjską, jak i radykalizm bojowników czeczeńskich. Baiev, to lekarz z powołania, dla którego przysięga Hipokratesa jest świętością, pomaga jednym i drugim, przez co na końcu musi uciekać z rodzinnych stron.
Wartością dodaną tej książki jest przedstawienie historii Czeczenii, obyczajów i kultury tego walecznego, kaukaskiego narodu.

Jedna z lepszych książek, jakie przeczytałem na temat wojny w Czeczenii.
Jest to osobisty pamiętnik Hassana Baieva, czeczeńskiego chirurga, który pracował w szpitalu polowym podczas dwóch wojen czeczeńskich. Były to jedne z bardziej krwawych konfliktów ostatnich lat. Opisuje zarówno bezprawie i łamanie praw człowieka przez armię rosyjską, jak i radykalizm bojowników...

Przeczytałam ją po raz kolejny. Wcześniej trafiła w moje ręce, gdy byłam w podstawówce - zdecydowanie nieodpowiednia dla mojego wieku, ale pamiętam, że mocno zapadła mi w pamięci i dzięki niej zrodziła się chęć niesienia pomocy innym. Obecnie dalej uważam tę książkę za genialną. Nie jestem w stanie opisać emocji towarzyszących mi. Robi wrażenie, warto przeczytać, zapada w pamięci!

Przeczytałam ją po raz kolejny. Wcześniej trafiła w moje ręce, gdy byłam w podstawówce - zdecydowanie nieodpowiednia dla mojego wieku, ale pamiętam, że mocno zapadła mi w pamięci i dzięki niej zrodziła się chęć niesienia pomocy innym. Obecnie dalej uważam tę książkę za genialną. Nie jestem w stanie opisać emocji towarzyszących mi. Robi wrażenie, warto przeczytać, zapada w...

Książka napisana takim tam sobie językiem, ale za to tematyka porywająca, całość rewelacyjna, oddaje obraz współczesnej strasznej wojny

Książka napisana takim tam sobie językiem, ale za to tematyka porywająca, całość rewelacyjna, oddaje obraz współczesnej strasznej wojny

Przysięga to opowieść o tym iż ekstremalne sytuacje życiowe wymuszają w nas wybory,niekoniecznie te słuszne i te z którymi się zgadzamy, odpowiednie dla nas,ale jeśli w sercu pozostaniemy sobie wierni to ani ludzie wokół nas, ani granice jakie wyznacza nam świat nie będą przeszkodą w tym kim czujemy się w życiu,jakie wartości pielęgnujemy by zakorzeniły się w naszych sercach, w sercach naszych dzieci.Dom jest tam gdzie rodzina.

Przysięga to opowieść o tym iż ekstremalne sytuacje życiowe wymuszają w nas wybory,niekoniecznie te słuszne i te z którymi się zgadzamy, odpowiednie dla nas,ale jeśli w sercu pozostaniemy sobie wierni to ani ludzie wokół nas, ani granice jakie wyznacza nam świat nie będą przeszkodą w tym kim czujemy się w życiu,jakie wartości pielęgnujemy by zakorzeniły się w naszych...

Bardzo wciągająca i ciekawa. Poruszająca. Myślę, że to lektura obowiązkowa nie tylko dla chirurgów, ale dla wszystkich ratujących życie ludzkie. O pasji zawodu lekarza, powołaniu, zapomnianej wojnie, bezstronności w ratowaniu życia ludzkiego. I zakończenie - do refleksji.

Bardzo wciągająca i ciekawa. Poruszająca. Myślę, że to lektura obowiązkowa nie tylko dla chirurgów, ale dla wszystkich ratujących życie ludzkie. O pasji zawodu lekarza, powołaniu, zapomnianej wojnie, bezstronności w ratowaniu życia ludzkiego. I zakończenie - do refleksji.

Godna polecenia!

Godna polecenia!

Bardzo ciekawa książka opisująca wojny i życie w Czeczenii z naocznych relacji. To co mnie najbardziej dziwiło, to to, że zło nie ma końca. Ciągle gorzej i gorzej, więcej i więcej trupów, zabitych...
Fabuła urozmaicona wstawkami o kulturze i tradycji muzułmańskiej i czeczeńskiej, naprawdę ciekawy naród, aż boli, gdy się czyta jaka tragedia ich spotkała.

Bardzo ciekawa książka opisująca wojny i życie w Czeczenii z naocznych relacji. To co mnie najbardziej dziwiło, to to, że zło nie ma końca. Ciągle gorzej i gorzej, więcej i więcej trupów, zabitych...
Fabuła urozmaicona wstawkami o kulturze i tradycji muzułmańskiej i czeczeńskiej, naprawdę ciekawy naród, aż boli, gdy się czyta jaka tragedia ich spotkała.