"Brawo-jaka piękna katastrofa"-chciałoby się powiedzieć po przeczytaniu tej książki.Emma Bovary przeszła samą siebie,doprowadziła do ruiny majątek,siebie,męża i w konsekwencji dziecko.Jedna osoba doprowadziła do kompletnej ruiny całą rodzinę.Główna bohaterka jest żoną wiejskiego lekarza-zakochanego w niej po uszy,gotowego spełnić każdą jej zachciankę,każdy kaprys,ale nic i nikt nie jest w stanie jej uszczęśliwić ani zadowolić.Zyje w świecie złudzeń i marzeń o doskonałym życiu -takim jak w powieściach,których jest namiętną czytelniczką.Nie umie żyć tu i teraz-prawdziwe życie jest dla niej nużące,nie cieszy ją nawet macierzyństwo.Jest znerwicowana i cierpi na depresje.Ma wszystko co jest potrzebne do życia-mimo to jest nieszczęśliwa.Przeżywa dwa romanse,pierwszy kochanek ucieka od niej i jej wybujałej egzaltacji,drugiego,młodszego od niej udaje się jej owinąć wokół palca..Jej egzaltacja,skłonność do histerii ,płaczu ,omdleń to zapewne znak czasów-wychowanie przez zakonnice miało wpływ na jej emocjonalność.Uczyła się w szkole klasztornej,w środowisku mocno religijnym.W tamtej epoce "modne" były uniesienia religijne,przeżycia mistyczne,a więc te wszystkie doznania ,które wpływają na emocje.Szkoła kształtowała ją raczej emocjonalnie ,uczuciowo ,a nie miała zbyt dużego wpływu na rozwój intelektualny.Można by powiedzieć,że to emocje nią rządziły ,a nie ona nimi.Skłonność do egzaltacji,,omdleń ,ta cała nadwrażliwość Emmy jest skutkiem emocjonalnego podejścia do życia.Natomiast reszta jej cech charakteru to cechy "uniwersalne",ponadczasowe-egoizm,egocentryzm,spryt,przewrotność,skłonność do kłamstw.Dzisiaj także spotykamy kobiety zdradzające mężów,żyjące ponad stan ,rozrzutne,kapryśne ,znudzone,wiecznie niezadowolone itd. Może powiedzenie:"Każda z nas ma coś z Emmy',jest trochę prawdziwe.Dzisiaj ,być może Emma byłaby pacjentką poradni psychologicznej lub psychiatrycznej.Już wtedy traktowano ją jako osobę nie całkiem zrównoważoną,chorą,której trzeba pomóc i to robił jej mąż-przerażony stanem jej "nerwów" przeprowadzał się z całą rodziną ,w celu zmiany klimatu ,dla poprawy zdrowia.Cała historia kończy się tragicznie.Powieść warto przeczytać nie tylko ze względu na studium psychologiczne bohaterki.Mamy tutaj bowiem całą galerię interesujących postaci-mieszkańców małego zapyziałego miasteczka,począwszy od parobków, skończywszy na przedstawicielach arystokracji.Poznamy również atmosferę XIX w. prowincji.W wieku XIX "Pani Bovary" została uznana za arcydzieło,wcześniej zaś autora i wydawców oskarżono o nieobyczajność .Dzisiaj powieść nie szokuje już nieobyczajnością. Polecam ją ,z pewnością jest nadal dziełem doskonałym.

"Brawo-jaka piękna katastrofa"-chciałoby się powiedzieć po przeczytaniu tej książki.Emma Bovary przeszła samą siebie,doprowadziła do ruiny majątek,siebie,męża i w konsekwencji dziecko.Jedna osoba doprowadziła do kompletnej ruiny całą rodzinę.Główna bohaterka jest żoną wiejskiego lekarza-zakochanego w niej po uszy,gotowego spełnić każdą jej zachciankę,każdy kaprys,ale nic i...