Jak majwiają Shaladorczycy "mam w sercu tyle emocji że nie moge mówić". Skończyłam. I serce mnie boli że to już koniec.
"Świt Zmierzchu" składa się z czterech opowiadań. Dwa pierwsze są uzupełnieniem wydarzeń z poprzednich tomów, dwa ostanie ukazują nam to co się działo po wydarzeniach przedstawionych w książkach. Trzy pierwsze opowiadania czyta się bardzo dobrze. Są takie jak cała seria, jest w nich humor, żal, ból, gniew, seks, przemoc, miłość. Natomiast ostatnie opowiadanie kładzie czytelnika na łopatki! Rozwala go! Ukazuje życie Daeomna po śmierci Jaenelle i Saetena. Czytając o uczuciach Daemona czytelnik przeżywa wszytsko razem z nim. Spłakałm się jak bóbr poznając uczucia mężczyzny ktory stracił miłość swojego życia. A później spłakałm się czytajać o osobie która pomogła Daemonowi przejść przez to wszytsko. Cudownie że autorka dała mojemu ukochanemu bohaterowi serii kogoś komu mógł oddać całe swoje serce. I kogoś kto kochał go z taka samą mocą.
Smutno mi bardzo że to już koniec. Że muszę pożegnać się z Jaenelle, Saetanem, Daemonem, Lucivarem, Marian... Z bohaterami z którymi spędziłam ostatnie dwa miesiące i których pokochałam jak przyjaciół. Jedynym pocieszeniem jest to że kiedy najdzie mnie ochota na ucieczkę do pełnego magii świata Krwawych wystarczy, że sięgnę na półkę po książki i zacznę czytać.

Jak majwiają Shaladorczycy "mam w sercu tyle emocji że nie moge mówić". Skończyłam. I serce mnie boli że to już koniec.
"Świt Zmierzchu" składa się z czterech opowiadań. Dwa pierwsze są uzupełnieniem wydarzeń z poprzednich tomów, dwa ostanie ukazują nam to co się działo po wydarzeniach przedstawionych w książkach. Trzy pierwsze opowiadania czyta się bardzo dobrze. Są takie...