Ah, poczułem się jak za dawnych lat, kiedy mama, babcia czytały mi ze starego, ilustrowanego rycinami wydania, a ja, imiennik miśka o małym rozumku, słuchałem z przejęciem. Dziś doświadczyłem tego na nowo, z tej samej książki, ale z jakże innym bagażem doświadczeń. Polecam każdemu, przeżycie tej książki na nowo oraz każdy przebłysk z dziecięcych lat gwarantuje mimowolny uśmiech na twarzy. Każda rymowanka, związek frazeologiczny, Wstęp Bron i cała reszta lirycznych naiwności jest jak nostalgiczny cios w serducho. Ale dodatkowo dostrzega się niezwykłą wartość płynącą z tej książeczki, tłumaczy młodemu słuchaczowi/czytelnikowi jak wielka jest potęga przyjaźni oraz szerzej - bycia dobrym człowiekiem. Ośmielę się nawet stwierdzić, że przygody Puchatka, Prosiaczka i reszty mieszkańców Stumilowego Lasu to tak kultowy, kształcący, ale i również, a może przede wszystkim tak ważny element dzieciństwa, iż mam nadzieję, że i ten sam egzemplarz książki, którą niegdyś dzierżyła moja rodzicielka doczeka tego, bym i ja mógł przekazywać historie Milnego moim dzieciom, a może i nawet wnukom. Poetyckość tu jest podwójna, i samej książeczki, i podróży, którą czytelnik po tylu latach przebywa ponownie. Ja już przebyłem, od serca każdemu polecam to samo.

Ah, poczułem się jak za dawnych lat, kiedy mama, babcia czytały mi ze starego, ilustrowanego rycinami wydania, a ja, imiennik miśka o małym rozumku, słuchałem z przejęciem. Dziś doświadczyłem tego na nowo, z tej samej książki, ale z jakże innym bagażem doświadczeń. Polecam każdemu, przeżycie tej książki na nowo oraz każdy przebłysk z dziecięcych lat gwarantuje mimowolny...